Dag 34 : Van Plienciems naar Gipka

n Plienciems hebben we wifi en ik heb goede instructies van Anita wb ligging van onze nieuwe onderkomen. Het wordt een rit van 70km. Jaap ziet er tegenop , vindt het spannend ineens 70 te moeten fietsen. Deze afstand is ook tot stand gekomen ivm de annulering. Het oorspronkelijke plan was heel anders geworden. Ik vertel Anita dat we pas laat aankomen, een uur of 20h00.Geen probleem, zij is gewoon thuis.
De dag begint met regen, heel veel regen wordt voorspeld precies in de uren die we weg moeten. We stellen onze vertrek uit maar op een gegeven moment moet het wel. We komen naar beneden met onze spullen en worden uitgenodigd om nog een nacht te blijven, Rosita’s nieuwe gast heeft geannuleerd vanwege het weer. Eerste plaats zijn we al ingepakt en het huis is uitgeruimd en tweede plaats is onze programma nu vast, een fietsdag afgewisseld met een rustdag tot Liepaja waar we op de ferry stappen. En derde, we zijn hier uitgekeken hoe mooi het ook is.
We krijgen pruimen mee, die had ik op aanbeveling van Rosita’s broer wie ook een vertrek heeft, opgeraapt uit het gras. Hele mooie kleine pruimpjes die liggen te vergaan. En wat meer appels.
We vertrekken in de regen maar de pijpestelen die voorspeld waren blijven uit. Gewoon zachte regen , weinig wind. Op den duur ontdek ik dat mijn regenjas doorsijpelt. We komen zelfs tot de conclusie dat het helemaal geen regenjas is, of in de loop der tijd deze functie heeft verloren.Een regenbroek heb ik wel aan. Jaap heeft een hele andere aanpak qua in de regen fietsen: trainingsbroek aan, die droogt tijdens het fietsen als het niet te hard regent. Bij pijpenstelen trekt hij pas regenkleding aan en al helemaal geen regenbroek omdat de pijp in de ketting terecht komt. De weg is redelijk plat met maar weinig op en neer dalingen. Het is goed asfalt en het verkeer kan redelijk ons langs. Het is wel zo dat als een tegenligger en er is tegelijkertijd achter ons een die ons wil passeren hier geen ruimte voor is. Diegene moet remmen en wachten voor de tegenligger. Dat wil men natuurlijk niet.De passeermanoevres leveren levensgevaarlijke situaties op. Niet zozeer voor ons, maar voor die twee auto’s. We zien soms dat er maar enkele meters afstand is tussen die twee.
Onze eerste stop is aan het water, aan het baai van Riga . Het druppelen houdt geleidelijk op. Toch zijn er weinig watervogels , dat valt elke keer op,hoe leeg gebieden zijn van vogels .
Onze tweede stop is bij een vakantiepark, stoelen en tafel onderdak op het terras voor de huisjes dat bovendien open zijn. Je kan zelfs naar toilet en handen wassen voor de lunch. Het is allemaal nog winderig en kil en we zijn blij met de beschutting.
Derde stop is voor Roya. Het is aan het water met strand en rotsen om te beklimmen of zitten. Ongeveer 20 zwanen bivakkeren in dit gebied.De zon is aan het zakken dus prachtig licht. Maar geen foto’s, de camera is onbereikbaar, toch voortaan anders inpakken zodat ik hem ook onderweg kan pakken…
Er komt een hond aangewandeld, Jaap begroet altijd alle dieren. Ook deze gaat Jaap aaien enz. Het is liefde op eerste gezicht en de hond, een vrij grote, pakt Jaap’s been een gaat hem berijden.Met moeite kan Jaap zich bevrijden. Jaap probeert de hond wijs te maken dat we weg moeten, het wordt laat, we hebben nog rond de 20km te gaan. Jaap forceert zich op de fiets en gaat met volle vaart.. De hond rent ernaast, houdt hem makkelijk bij. Een andere hond blaft , richting strand, waar we vandaan komen. De hond stopt, je ziet zijn dilemma: of achter Jaap aan of naar zijn maat. Hij kiest voor zijn maat en Jaap is bevrijd.
We fietsen door Roya,ik doe nog een paar boodschappen en stop die her en der waar er nog plek is.
We zijn aan het fietsen, de zon is achter de bomen dus het wordt kil, de nattigheid van eerder de dag nog aanwezig. Jaap roept van achter dat zijn been ermee op houdt, het doet het niet meer vanwege een erge kramp in zijn achterdijspier. Hij probeert met stretchen het goed te krijgen maar dat werkt niet echt. We lopen een stukje en dat helpt. Jaap fietst weer en gelukkig komt het bordje Gipka snel daarna en vanwege de goede instructies van Anita rijden we al gauw haar hek binnen. Ze komt te voorschijn, een dame wie vloeiend Engels spreekt! Ze vertelt ons de bijzonderheden, dat ze flessen water voor ons heeft neergezet omdat het water in deze streek niet lekker is. Het bevat veel sulfor en riekt als rotte eieren.Ze wijst ons het hek naar het aangrenzende bos. Het is helemaal stil.Onze fietsen kunnen in een mooie lege schuur staan en in hetzelfde gebouw gaan we een buitentrap op, en daar is ons huis. Bij het wassen van zijn handen wordt Jaap naar van de geur.