Dag 42: Van Pavilosta naar Liepaja.

We nemen afscheid van Vaira. Haar engels is beperkt Bij het afscheidnemen vraagt Jaap of zij kinderen heeft. Nee, geen ki.nderen maar wel een heleboel studenten. Zij is juf : mathematica and flora. Zij gaat vanmiddag ook naar Liepaja om les te geven. Over 2 uur vertrekt ze. Ik zeg vooral toeteren als je ons ziet ! Ze zal ons zeker treffen.

Deze afstand is minder : 50km. Wind is van zij, soms achter. Nog altijd niet tegen.
Nogmaals dat virginaal asfalt maar nu zijn de stukken waar wel gewerkt wordt wat intensiever: lange stukken afgezet voor een kant. We moeten flink de pas in als wij mogen, dan het tegen verkeer afwachten en voorbij laten gaan en vervolgens weer snel tot het verhaal zich herhaalt. Het is verbazend wat wij voorbij zien gaan: cabines, gigantische bouwwerken , heel veel trucks op deze weg. Houtvervoer!

Ik kan regelmatig mijn rechterarm manoevre doen. Wie weet helpt het. Ik heb het gevoel dat ik iets moet doen. Over de fietsdagen heen zijn er zeker 3 close calls geweest, waar we met z’n 3en parallel zitten op de weg: fiets , achterligger en tegenligger en daar is er geen ruimte voor.

Als we de weg afslaan richting Liepaja is de wind meer achter ons, de weg wordt rustiger en naderhand , als het woongedeelte wordt aangekondigd, een fietspad.
We gaan verblijven in de wijk Karosta. Karosta word aangegeven en we volgen de bordjes Nogmaals veel wegversperringen: er wordt veel opgeknapt.
Karosta is een wijk waar voor de onafhankelijkheid in 91/92 geen burgers mochten komen. Het was militair gebied.
We komen aan bij een wijk van blokken flats , de meeste 5 of 6 hoog in diverse staten van verval. Het asfalt , of beton, of kiezelsaanmekaar, dat de blokken enigszins verbind zijn opgebroken, oneven. Was hangt van scheve balkons of in de gezamenlijke ruimtes. Jaap noemt het een gibusbuurt. We zoeken blok nummer 9 wat vrij lang duurt, met hier en daar gevraag want er zijn een heleboel blokken 8: 8a, 8b enz. Maar geen 9. We worden de verkeerde kant opgestuurd, zo maken we kennis met de wijk. Een marktkraam naast de supermarkt.
Dichtbij een groot Orthodox kathedraal vinden we blok 9. We hebben de code voor de voordeur maar die staat al open. Een trap op en bovenop de postbus vinden we de keybox. De code intoetsen en voilà , sleutel voor de aangrenzende flat. We komen binnen in een prachtig gerenoveerd appartement , mooie keuken met oven, comfortabele bank, heel groot bed in een aparte slaapkamer. Dubbele kiepramen, mooie badkamer met ligbad. Alles picobello!
Ik ga eerst even op onderzoek uit naar de weg naar de ferry. Overmorgen moeten we heel vroeg op en het is fijn als die rit voorbereid is zonder al te veel verrassingen. De ferry maatschappij heeft laten weten dat de laatste incheck tijd 150minuten voor vaartijd is. Dat betekent dat we al 7h30 , op z’n laatst , moeten inchecken. Deze logies is medegekozen vanwege zijn gunstige ligging wb de terminal . Maar bij het woord terminal gaat mijn adrenaline stromen (weet je nog Helsinki-Tallinn?) De weg is zo makkelijk als het op de kaart lijkt. Karosta is verbonden met de rest van Liepaja dmv een hele oude brug. De ondergrond is van hout en men mag maar met 20km/uur over rijden. Bij de afslag terminal geloof ik het wel, Stena Lines wordt goed aangegeven. Ik wil me net omdraaien als een jongeman stopt om de fiets te inspecteren. Very interesting. Zo raken we aan de praat. Hij is op weg naar een schietterrein: air rifles. Als we gelegenheid hebben moeten we dat vooral in onze bezoek invoegen is zijn raad. Ik bedank, en net voor vertrek vraag ik hem over buskaartjes. Kan men die bij de chauffeur kopen? Nee, hij laat me zien hoe een buskaartje eruit ziet, ze moeten vantevoren gekocht worden. Oke.
Als ik thuis kom tilt Jaap de fietsen de trap op en ze krijgen een plek in de huiskamer met inachtneming van de smetteloze muren. Er is een dik fotoboek aanwezig over interieurs in Afrika. Daar bladeren we door in de avonduren.
OieEesen de trap op en die krijgen een plek in de woonkamer met in achtneming van de smetteloze muren. Er is geen tv of wifi maar wel een dikkeboek over Afrikaanse interieurs : een soort garden and home in grootformaat.