Dag 31: Van Riga naar Plienciems

Eerst even Reinder's vraag beantwoorden: airbnb heet zo maar er is nooit (of zeer zelden , zeker niet in deze vakantie) ontbijt bij inbegrepen. Je hebt een keuken(of daar kies ik altijd voor en je maakt je eigen eten. We zijn nog niet (en het ziet er niet naar uit dat het gaat gebeuren ) uit eten geweest. Thuis lekker knus, alles in eigen hand en rustiger (ervaar ik zo..) Over het eten gesproken: hier supergoed , supergezond gegeten. Supermarkten (of meestal die minimarkten) zijn goed voorzien van alle goeds, ook groeten en fruit. Er kan veel geplukt worden onderweg, houd ik ook van ...En soms giften van de hosten. Vooral hier in Kurzeme hebben we dit ervaren (plukken en giften) Kurzeme is de bult van Letland, aan de westzijde ,waar we nu naar toe gaan...
Omdat er een annulering plaatsvond (plots krijg je bericht dat een gastheer/dame annuleert, geen reden of kennisgeving van de host in kwestie maar wel een nieuwe plan moeten maken) Enfin de nieuwe plan maakt de trein nemen Riga-Tukums noodzakelijk ,wederom beide eind stations , dus genoeg in\uitlaadtijd.
In de hal bij Arturs kan Jaap zijn banden pompen, daarna zijn handen wassen. We fietsen naar het station, het is zaterdag en nog stil in de stad. Plots stopt de mogelijkheid om te fietsen , althans op onze weg. Het wordt ineens of voor autoverkeer, of wandelverkeer, maar passanten worden gedwongen een trap te nemen naar een tunnel onder de wegen. Wij moeten de hoek om, een stuk doorfietsen, afstappen , snel oversteken, en aan de overkant gebeurt het weer, hetzelfde liedje. Ik kan een perron zien maar hoe kom je daar? Door wat toverwerk qua oversteken, tegen het verkeer in lopen, fiets op hoge trottoirs tillen , zijn we in het stationsgebouw. Duidelijk is waar de trein naar Tukums is en ik kan kaartjes kopen aan een loket. Ik vraag of er een lift is? No, sorry. Er is wel een rail voor de fietsen de trap op. Fietsen afladen, de boel omhoog hijsen. De trein naar Tukums staat er al dus we kunnen daar de boel erin trekken. Een dame met kort grijs haar springt van haar plek om ons te helpen, deuren open houden bijvoorbeeld, of tassen aannemen.En ze ruilt haar plaats zodat wij dichtbij de fietsen kunnen zitten. De trein laat me denken aan de trein in Kaapstad: rechte banken behalve in Kaapstad zijn de ingewanden van de banken grotendeels zichtbaar.De treinstelsel is heel oud. We zitten, fietsen stevig gesnoerd op hun plek. De rit duurt 5 kwartier, voor een afstand van 55km.Langs Jurmala waar kennelijk veel geld zit.
Bij Tukums helpt dezelfde mevrouw ons met uitladen, ze laat me zien waar de wc is. Na thee, vinden we vrij snel de weg richting Plienciems, afstand 20km. Het is skigebied, dus veel afdalingen, de een nog steiler als de ander. Dat hadden we niet door in de trein, dat we z’n hoogte in waren getrokken. Er hangen appels over de weg, dus dat word plukken, onze appels uit Litagne zijn inmiddels op.
We komen aan bij Plienciems, gaan af op het adres met hulp van het trouwe gps. We rijden een paar keer de weg op en neer maar ik herken niks vanaf de foto’s van airbnb. Ik stap de tuin in van wat ik denk de gps aangeeft, een mevrouw komt haar huis uit en zonder enige engels brengt me naar een naastliggende huis Oh ja, het huis heet Sautini, idd wat airbnb aangaf De tweede mevrouw zegt dat ze wel iemand verwacht maar een Laura, geen Jaap en Irene. Wat nu? Ik moet op mijn Airbnb site om het adres te veriferen. Ik vraag haar of ik op haar computer kan. Ja hoor, kom maar. Jaap blijft buiten wachten.Ik zit in haar rommelige woonkamer, computer op schoot. Ik probeer in te loggen op Airbnb , met codes gegeven via de sms want het moet allemaal veilig. Mijn creditcard gegevens zijn geregistreerd bij airbnb, daarom kunnen wijzigingen zo makkelijk plaatsvinden. Twee keer probeer ik het maar airbnb zegt ik te vaak hebt geprobeerd in te loggen. Mevrouw bedenkt een plan: de Airbnb’s af te gaan in Plienciems, alsof ik aan het boeken ben. En inderdaad ik herken hem, zij weet het adres 1km verderop. In deze streek worden adressen aangeduid met namen op huizen, geen nummers of wegen. Wij moeten Urgas hebben : mevrouw laat zien op een kaart precies waar die is. Ze zegt dat dit niet de eerste keer is dat zij gasten moet verwijzen naar dit adres. Eindelijk kom ik terug bij Jaap , inmiddels regent het zachtjes. Wij fietsen door, vinden Urgas, en ik herken het van de foto’s! We kunnen de fietsen onderdak bieden in de tuin, Rosita is nog bezig ons huis aan kant te brengen . In heel gebrekkig , moeilijk te verstaan engels zegt ze dat we toch een nacht blijven? Of is het twee? Ik zeg , nee 3. Alweer grijp ik gauw naar de internet, met codes op eigen computer gaat het snel. Het staat toch duidelijk 3. Ondertussen is Rosita verdwenen, om na een lange poos terug te komen met een stapel keukengerei. Ze heeft veel te vertellen ,ondanks haar gebrekkig Engels . Ze begint helemaal niet meer over de boeking die mij als brandende vraag voorop staat. Uiteindelijk zeg ik, kom Rosita, kijk naar de boeking, oh ja ,ineens geen probleem, wij gaan dinsdag weg, ‘middags komt iemand anders. Allemaal aan de haak. Ik zeg dat ze het adres moet veranderen op haar airbnb site, met veel gebaren en lange , moeilijk te begrijpen verhalen zegt ze dat ze werk van heeft gemaakt en weer zal doen.
Er zijn andere gasten aanwezig , huren een andere kamer. Daar maken we lang een praatje mee in de tuin. Een Letse dame en een meneer uit Kazakstan met Russische nationaliteit . Er wordt verteld dat de gemiddelde maandsalaris 400-500 euro is in Letland. Dat er veel mensen net wel of net niet rond kunnen komen , en dat er vaak niks over is voor vakanties of dergelijke. Er is een groot verschil tussen arm en rijk. We zien dagelijks grote auto’s rijden, nieuw, dure merken, veel hardrijders!
We horen een baby huilen. Twee honden spelen op het erf. Het erf is groot, groen en stil.