Sigulda dag 2

Reinder heeft (alweer) gelijk: het word met de kabelbaan naar de overkant. We komen aan bij het kabelstation en zie 2 jongelui ingesnoerd op stellages liggen. Ze hebben net een soort van bungyjump meegemaakt waardoor ze naar beneden glijden op de kabel , op de buik, ledematen hangen losjes in de leegte.Ze komen de kabelcabine tegemoet, blijven daarop haken en worden teruggetrokken naar het station.Gauja adventures heet het bedrijf dat dit verzorgt.Ik weet niet wat je daarvoor betaalt, wij 12 euro pp retour, een toeristische uitspatter.
Jaap wordt een beetje nerveus , ik zeg je kan vast zitten. Dat blijkt niet zo te zijn, er is enkel een stoeltje voor de jongemeid wie ons begeidt. De rit is heel stabiel ; we delen de cabine met een paar groepjes. We hebben mooi uitzicht over de boomtoppen en de Gauja. We komen aan bij het gehucht Krimulda.
Jaap wil zeker naar de Gutmangrot, de hoogste en breedste in de Baltische staten. Het is niet ver lopen.We gaan erop af. Het pad leidt naar vele reeksen trappen omlaag, nette, stevige trappen met een leuning. Toch omlaag, in de wetenschap dat je vroeg of laat omhoog moet. Terug zal via dezelfde weg moeten want ook hier zijn diepe kloven , en wat hun verbindt is de weg op begane grond waar we op uit komen. Het is een mooi gebied , de hoofdweg over een brug over de Gauja loopt soms vlak langs dus rustig is het niet. We komen aan bij de grotten, eerst een kleine en daarna de Gutman.Een wren zou daarin nestelen vertelt de infobord.
We besluiten niet omhoog te gaan naar het kasteel, het kan te veel worden gezien de terugweg. We drinken thee bij de grot als het rustiger is qua toeristen. Het is een trekpleister. Terwijl we zitten zien we een vogeltje wat ik nog nooit gezien heb, het blijft heel lang op de grond her en der huppelen , is niet schuw voor mensen maar komt niet bedelen. Ik heb deze dag de verrekijker mee, en we kunnen hem lang bestuderen via de kijker al is hij dichtbij. Tenminste iets nut van de kijker.In Leidschendam was het een dubbeltje op z’n kant of hij mee zou komen. Toch wel maar hij is zwaar en ook voor de dagtrips maakt hij de rugzak “onnodig” zwaar dus blijft bij meestal thuis. Volgende vakantie maar thuis laten. We hebben commentaar gekregen van de jongeman die ons bij Cesis van de trein hielp :”you travel heavy” Bij de dierentuin in Tallinn kwam de kijker ook van pas. Enfin we hebben een wren gezien , een beeldschoon vogeltje. We komen weinig vogels tegen tijdens onze reis, terwijl het hier heel goed zou kunnen zijn gezien de insecten dat we wel tegenkomen.
We hebben onze picknick te goed. Waar oh waar? Op de vlakte zijn de bankjes of in de zon, of dichtbij het verkeer, of waar we al hebben gezeten met een plank zoek, of komen er te veel passanten langs. Dan maar eerst de trappen omhoog, kijken of er halverwege of anders boven wat is. Halverwege haalt de eisen ook niet, boven…ook niet. Uiteindelijk suggereert Jaap een bankje met uitkijk op de parkeerplaats. Nee, dat gaat echt niet gebeuren , in “the Gauja National Park “ . Het wordt Krimulda, onder de schaduw van oude bomen De zitplanken zijn zonder rugleuning , maar wel breed genoeg waarop je plat kan liggen , heel verfrissend is dat en goed voor je rug, de wervels even horizontaal.Jaap doet het ook! Even plat.
In Krimulda gaan we terug in de tijd, oude gebouwen, een sanatorium van vroeger, wordt nog steeds gebruikt. Terug met de kabelbaan , maar twee medepassagiers , en twee “bungyjump” lifters.
We hebben nog thee in de flask, we stoppen in de “walking stick park” Sigulda is beroemd om z’n bewerkte wandelstokken. Kristofers heeft ook een in huis.