Dag 21: Van Tartu naar Cesis, Letland

Gisteren hebben we gehoord van Reinder en Bonnie dat code oranje telt voor Nederlanders in Finland, Estland en Litouwen. Vandaag gaan we naar Letland/Latvia. Die wordt dus bij Reinder niet genoemd, bij Bonnie wel. Als we er maar in komen want dat is tevens onze pad naar huis…uiteindelijk.
We gaan naar het station. We weten de weg. Het is zaak dat we de trein van 10h22 halen, de express van Tallinn naar Valga, de grensstad tussen Estland en Letland. Daar pakken we de Letlandse trein naar Cesis , onze bestemming voor vandaag. Er zijn maar twee Letlandse treinen vanuit Valga, per dag..Bij het station moeten we een tunnel door om naar het perron te komen. De fietsen moeten afgeladen worden om een voor een de trap opgetild te worden. Gelukkig hebben we er daar tijd voor.
We kunnen allebei onze fietsen kwijt als we instappen. We zitten naast elkaar. Er komen naderhand meer fietsers , die plaatsen hun fietsen leunend tegen onze.Onze laatste uurtje Estland reis glijdt voorbij. Als we treinkaartjes kopen van de conductrice laat zij ons een gezondheidsverklaring invullen.
We komen aan bij Valga. Het station gebouw is groot en wit , het licht overdonderend. Eerst maar naar de wc in het gebouw. Daar zie ik een groot TV scherm met allerlei vertrektijden van wat later blijkt bussen te zijn, maar onze trein staat er niet bij. Geen 14h55 naar Riga. Eigenaardig. Latvia wordt nergens genoemd. Nog binnen nog buiten. Ik begin rond te vragen maar iedereen binnen spreekt geen engels. Al voordat je begint : no english. Wel een man wie al die tijd op een bankje zit tegen zichzelf te praten. Maar als hij een beetje vaag naar buiten wijst, dat de trein daar komt,vertrouw ik het niet. Mijn gps geeft ook geen antwoord …de trein naar Letland. Vertrekt dat ergens uit Valka, de Letse kant van Valga? Niet te bespeuren allemaal. Het is alsof Latvia niet bestaat.
Buiten zien we in de verte wat jonge mensen, wachtend op een bus. Ik ga erop af en ja, het meisje spreekt engels. Als ik vraag naar de trein naar Latvia vindt ze het een interessante vraag. Zij denkt toch van het station, tegenover de Estlandse trein die nog altijd groot en oranje daar staat. Ze loopt met me mee, het gebouw binnen. We gaan naar het infobord, en zij ontdekt een A4tje, geplastificeerd, daarop staan treinen naar Letland, die twee treinen per dag, het weekend anders. En eronder , staat in engels, dat ze van perron 2 vertrekken en dat kaartjes op de trein verkocht worden.Zo simpel kan het zijn. Gewoon op een infobord goed kijken! We hebben nog 3 uur te wachten. Het meisje blijft bij ons kletsen, ik vraag naar haar school, haar broertje is er ook bij. Zij is 16 en hij 12, ze gaan opstap met hun oma die in Valga woont. Zij wonen in Tallinn. Ze brengen wat vakantietijd door met oma al zou het meisje liever terug gaan naar haar vrienden in Tallinn.Enz enz.Ze is met de klas naar Berlijn geweest, met de vliegtuig uit Riga. Ik vraag of ze naar de Estonian national museum in Tartu is geweest. Nee, nooit van gehoord.
Terwijl we praten gebeuren er kleine drama’s om ons heen.Een dronkaard word neergeslagen door die andere dronkaard: dezelfde man die binnen engels kon praten. De neergeslagen man valt op zijn achterhoofd. Iemand roept een ambulance. Die komt. Personneel spreekt met de man, onderzoekt .Politie komt ook kijken. Man komt weer op de been. Ambulance rijdt weg. Man loopt weer rond. Politie keert toch weer terug naar de man en hij moet een breatherlizer test doen, vrij onmogelijk want hij tolt nog steeds. Of hij lang en hard in dat pijpje kan blazen? Politie rijdt weg. Man lijkt kwikker eruit te zien..de val heeft hem goed gedaan..
De bus komt , is deze de goede vraag ik haar, er staat “Pasuta” erop. Dat betekent gratis zegt het meisje. Gratis OV!Wij zwaaien het gezin uit. Nu tijd om te gaan picknicken.
We gaan vroeg naar perron 2 zodat we kunnen inladen in , hopelijk, een lege plek. De trein is ouderwets, met trap op en fietsen plaatsen in een plek waar ze horen te hangen. We zitten erin! Al gauw komt een jongeman met volgeladen fiets. Hij moet zijn fiets overdwars zetten voor de deur. Ik zeg sorry, hij zegt het is the shit railways. We hebben een band. Ik weet zeker dat hij ons zal helpen als we bij Cesis uit moeten. Hij waarschuwt van te voren : get ready it’s just a drop. De stop voor Cesis is inderdaad zelfs minder als een drop: de trein stopt waar een weg over de rails loopt. Als je daar uit moet drop je jezelf gelijk op de weg. Even een sprongzoals het wilde westen.Net voor Cesis verschijnt de jongeman , zegt dat hij op het perron zal staan en alle bagage zal aanpakken. Hij helpt ook met de fietsen. Het is zaak dat hij zelf weer op de trein komt, we houden de deuren voor hem open.
We laden de fietsen opnieuw. Elina’s logies zijn heel dichtbij het station, makkelijk te vinden. Elina’s man Nautis zou daar zijn om ons op te vangen. We staan voor het oude gebouw, geen mens te bespeuren. We pingelen op onze fietsbellen , ik ga de gezamenlijke deur in en roep. Een mevrouw verschijnt (niet reagerend op mijn roep ) maar die kent geen Elina. Even later komt een mevrouw met een kind in een kinderwagen de hoek om racen, sorry I’m late. Zij wijst ons de weg naar een opslag voor de fietsen, en we gaan twee hele oude trappen omhoog naar een zolder etage, Elina draagt het kind, slapend in zijn nest.Elina maakt een enorme deur open, 3 sloten werken met die ene sleutel.Deel van het dak is schuin. Houten balken geven een historische sfeer. Er is een ligbad.De wc : alle wc papier niet de wc in maar apart in een vuilnisemmer, anders verstopt die. Een pomp zorgt voor het doorspoelen. Elina speurt haar mobiletelefoon af voor de wifi codes maar kan ze niet vinden. Ze vertrekt en zegt de codes per sms te sturen “within one hour”
We maken een wandeling in de buurt. Een mooie stad, met parken, speelterreinen en skateparken. Oude gebouwen.De Gauja rivier loopt een aantal km hiervandaan. Aanvoer van beekjes heeft gezorgd voor heuvels en kloven richting Gauja. De Gauja heeft hier veel invloed.
Thuis eten we onze salade als eerste zoals is onze gewoonte. Ik ga aan de slag met de inductieplaat , deze wat anders als die wat hebben meegemaakt. De koekenpan staat op het aanrecht klaar met Elina’s lijnzaad olie, eerst de bloemkool dat in een andere kom staat, op de plaat. Wat ik ook doe , hoeveel ik ook pingel met dat ding krijg ik hem niet aan de praat. Alsmaar terug naar EO. Jaap komt kijken, probeert ook “alles” , geen resultaat . Ik heb geen internet anders zou ik het kunnen opzoeken. Nog geen codes van Elina. In feite uit het hoek van Elina is doodse stilte na mijn smsen. Ik sms zelfs Bonnie om de sms te testen. Bonnie reageert wel. Het lijkt alsof mijn smsen echt bij Elina aankomen. Het is ondertussen 22h00. Ik heb echt trek, en frustratie.Het wordt koud eten. Jaap aan de cruesli en kefir, ik aan de crackers met kaas.(Reinder’s raad kwam later, hadden we deze episode al gehad)
Ons bed is groot en neemt de gehele ruimte in. We moeten allebei over het voeteneind klauteren als we eruit willen. Toch ligt het lekker, zeker als ik ook schaapje gebruik. Knus en donker. Hopelijk word de zaak rondom inductieplaat morgen opgelost. En internet. Geen internet is een groot gemis wat blijkt.