Karde dag 1

We hadden nog voorraden maar die zijn op. We moeten boodschappen doen. We fietsen terug naar de hoofdweg en 4km op de drukke weg richting Jogeva. We stoppen eerst bij een uitzichtpunt :trappen klimmen omhoog, stukje door het bos. Komen we aan bij een graf van een meisje van adel,21 jaar wie zelfmoord heeft gepleegd omdat zij verliefd was op een “ploughboy” . Dit was haar geliefde plek vanwege het uitzicht. Nu is er geen uitzicht door de begroeiing.
De boodschappen is bij een kleine COOP, piepklein volgens Marelli. Als ik eruit kom heb ik het gevoel dat ik net boodschappen heb gedaan bij een slordige EKO winkel: tassen vol goeds. Kefir komt ook in plastic : 59c/L, die lekkere volle.
Ik ga kokkerellen in de buiten keuken, we hebben de toko voor onszelf. Afgelopen nacht waren er een rustig stel. Ik ben ervan bewust dat dat elk moment kan veranderen. Marelli zegt de gehele zomer volgeboekt te zijn.
Aan de eind van de dag gaan we op stap. Eerst een stukje fietsen en daarna een wandeling door moerasgebied. Het zou heel mooi moeten zijn , de attractie van deze plek. Ook Antenas heeft het aangeraden. Jaap smeert zich vol met Azaron, je ruikt hem van ver. Ik heb altijd zonblok op, dat lijkt meestal wel genoeg, al heb ik een Italiaans goedje bij me, nog van wanneer ik richting Young kampeerde. De wandeling is door oerbos, al zijn er wel rechte slootjes dus door mensen bewerkt. Het is een blote voeten wandeling van jewelste , veel boomwortels, mos, soms veert de ondergrond. Dat mis je met schoenen. Ik heb het gevoel dat schoenen , al zijn het sandalen , je verwijdert van het echte…Maar Jaap is ervan niet te overtuigen, al beluur ik hem soms met blote voeten (niet hier natuurlijk)
We worden gepasseerd door 3 stevige jongens , serieuze vissers. We zien een man aan de overkant van een sloot met een emmer: een verzamelaar.
We komen aan bij het water, niet heel veel te zien door alle riet en begroeiing.We horen de vissers praten maar kunnen hun niet zien. Een toren zou er moeten zijn, daar lopen we naar toe maar die is er niet meer. We zien de fundaties. Het kruisje was er niet voor niks op het infobord...
We gaan terug. Jaap slaat om zich heen met zijn pet, rechts links. Ik heb mijn goedje ook her en der op gedaan, haastig want zo gauw je stil staat word je aangevallen door alles wat steekt . We gaan terug, komen de verzamelaar tegen. Zijn emmer is tot de nok vol met bessen, hij is bezig een andere, kleinere container te vullen. Ik vraag hem of ik een foto van hem kan maken. Hij lacht met een tand. Ik proef die kleine donkere besjes van een struik: niet lekker. Vast bedoeld voor thuis stokerij.
Thuis nemen de schade op van het stekerij: Jaap laat zijn hand zien: allemaal steekjes met kleine witte bultjes, ook bij zijn wang. In de loop van de avond worden beide plekken steeds dikker. Doe maar spuug erop zeg ik, altijd goed je eigen speeksel.
We hebben het terrein voor onszelf, toch geen buren deze avond.