Dag 7 Van Helsinki naar Tallinn

Voor onze afscheid wordt Miu gepresenteerd aan Jaap om te kroelen. Kati zegt Miu meowde voor haar deur om naar Jaap te mogen. Met al onze heen en weer gescharrel heeft ze in de gaten dat we vertrekken. Kati helpt ons uitvoerig om weg te komen. Dit kan van haarzelf uitkomen maar het kan ook zijn dat ze zeker wil zijn van een goede beoordeling. We zijn lang blijvers geweest , 4 nachten, en ik denk dat zij echt aan ons gehecht heeft geraakt. Al heb ik de oven te veel gebruikt naar haar smaak. Ik merkte irritatie daarom heen: you can use the microwave (ja , maar dan smaakt het niet zo lekker). Bovendien deed ik dan gelijk veel in de oven, onze gehele maaltijd...
Kati vertelt dat ze nog een airbnb heeft in Lapland , en hoe zij pendelt tussen de 3 (Griekenland, Lapland en Helsinki) Vanwege corona heeft zij verliezen geleden en gaat zij na het seizoen in Griekenland daar heen om alle spullen uit de appartement te halen en dat in opslag te doen.Dan hoeft ze tijdens de winter geen huur te betalen. Wat een werk allemaal. Onze verblijf is niet duur geweest: 90 pp voor 4 nachten...En daarvoor je huis en privacy opgeven (we hebben nooit Kati's kamer gezien ...waar ze woont met haar grappige dwerg poedel en Miu en nog een kat uit Griekenland, een die we nooit hebben gezien) en al het fysieke werk dat het vergt. Als Kati tussen haar huizen pendelt neemt ze alle dieren mee. Enfin afscheid Kati...wie weet tot ziens.
De overtocht naar Tallinn duurt 2 uur. We zijn ruim optijd. We stellen ons op achter de motoren (een heleboel )Wij zijn de enige fietsers.
We zitten een poos op het zondeck, ditmaal zonder zon. Een tiener laat een plastic beker vallen en wil weglopen, ik fluit hem terug. Vader ziet het ook maar doet niks. Een drietal zijn uit glazen aan het drinken, ik heb hun in de gaten, toch als ik weer kijk zijn ze verdwenen maar de glazen staan er nog, plastic rietje een wiebelend getuige. Dit is waarom ik nooit op een echte cruise zal gaan. Het begint te regenen . We gaan naar binnen, ik neem de glazen mee. We lopen de gangpad af , langs de cabines en zien een deur wagenwijd open. Ik zeg tegen Jaap, we kunnen ook hier zitten. Ik zet de glazen neer, alsof we hier thuis horen , sluit de deur. Rust! En privé wc. Iemand heeft hier gedouched te zien aan de natte handdoek. Hallo Tallinn.
De fietsrit naar het appartement van Raul buiten Tallinn neemt ons dwarsdoor de stad. De wegen zijn druk, het is spits. We moeten vaak op het trattoir tussen de wandelaars, buswachters slalommen , Niemand lijkt aan ons te irriteren .We moeten geregeld op het mobieltje kijken voor instructies hoe verder. Hoe deden we dat vroeger? Ik vind dit al moeilijk genoeg.
We vinden het adres zonder erg veel moeite. Raul is er niet , hij heeft instructies gegeven waar de sleutel te vinden is: in een kastje aan een hek . Met een code maak ik het kastje open en daar ligt de sleutel , als een verborgen schat. Het gebouw ruikt als nieuw en Raul's appartement is modern ingericht. Beneden een wc zowel als boven in de badkamer! En alles voor onszelf! Geen 5 op een badkamer met wc , maar nu 2 op 2 wc's. En een wasmachine! Die gaat gelijk aan. Ik weet niet waar de supermarkt is maar we hebben voorraden genoeg voor vanavond. Ik vraag Raul wel want hij wil weten of we binnen zijn en of alles oké is. Alles is super maar een apparaat op het plafond maakt een irritante zoem geluid. Ik neem aan dat dit de wifi apparaat is. Ik mail dit allen aan Raul...ik noem het the wifi machine on the ceiling. Hij zegt de wifi altijd aan blijft. Ik denk oké, hier moeten we gewoon aan wennen. Midden in de nacht trek ik toch de stekker uit de muur dat het apparaat voert. Het word te veel. Dan maar kijken of de wifi weer aan gaat als ik morgen de stekker in doe. Ja! En het apparaat is ook stil. Wat blijkt? Dit is een beamer zegt Raul, helemaal geen wifi apparaat ! Raul blij dat hij uit is, en wij blij dat we stilte mogen ervaren ,want het is echt stil. En! De supermarkt...daar kijken we op!