Van Kopenhagen naar HUIS!

Wij staan ruim op tijd op het juiste perron. Het is prachtig weer, geen geschikt weer om te treinen.
Het blijkt dat wij met een meevaller beginnen.Deze eerste trein gaat al naar Flensburg.Dat ligt al op de grens van Duitsland. Zo missen we een overrstap. Een trein minder! Wij kunnen tot na 14u00 blijven zitten.
In de trein zelf is het warm.De airconditioning is uitgevallen, er kan geen raam open. Het wordt ook vol in de trein, zeker bij de fietsen waar Jaap zit. Ik wordt geregeld van mijn stoel afgejaagd om dat men hier werkt met besproken plekken, zoals op een vliegtuig. Maar ik kan niet uitvogelen waar ik hoor te zitten, ergens in een heel andere compartiment geloof ik, zo ik speel liever stoelendans. Naderhand wordt het rustiger, en ik kan laptoppen. Ik wil zo veel mogelijk blog schrijven.Straks zijn wij thuis (hopelijk) en dan vergen andere zaken je aandacht...
De conducteur komt geregeld langs met flesjes gekoeld water ter compensatie.Dat is heerlijk. En de wc is ook prima.Groot en schoon. De reis verloopt goed ,maar het is warm, je zweet net niet maar je voelt je vies en klam.
Dan de overrstap op de trein naar Hamburg (sorry Margie, we moeten er echt naar toe en bovendien daar eten of eten kopen)Dit is een ouderwetse rammelbak, een beetje zoals de CNL. De fietsen moet je door deurtjes wurmen maar de bagage kan erop blijven. Wij spreken met een stel Nederlandse fietsers. Ze hebben Jan Janssen fietsen zoals Joan & Albert. Ze kamperen er ook nog bij. De fietsen zijn geladen "als kamelen"zegt zij. Het is leuk om hun te spreken, maar naderhand ga ik ergens anders zitten want de ruimte wordt een beetje klein als ook de koffiekar daar moet staan. Het geeft mij kans om verder te bloggen. (wel internet op deze trein) Ik mail Young met de nieuwe expected time of arrival.Het is warm maar de ramen kunnen open.Dat geeft alleen veel lawaai.
In Hamburg hebben wij een wachttijd van 2 uur. Wat een drukte in Hamburg! Wij vinden een grasveldje aan het water dichtbij waar we wat kunnen chillen op de hangmat (toch bij tijd en wijlen handig geweest al heb ik niet een keer erin gehangen. Het fungeerde ook als bescherming voor de iPad) Ik vindt het lekker te liggen op gras maar Jaap prefereert een bankje maar die zijn steeds bezet. Wij hebben uitzicht op zeilers op het water, en heel belangrijk, er is schaduw. Het verkeer raast op een drukke weg dat achter ons loopt.Ik lig en luister naar de geluiden van de stad.Typische stadsgeluiden met geregeld een toeterorkest in het verkeer.
Wij zorgen dat wij weer goed op tijd op het perron staan. Wij vragen waar moeten we staan wij staan met de fietsen maar krijgen niet de juiste info. Als de trein aankomt moeten we als nog hollen naar achteren. Ook deze airco in de fietscompartiment is buiten werking. En nu met de schuinen zon erop...Deze ,ogende moderner trein heeft geen internet. Dan maar wat puzzelen...
Wij overstappen in Munster. Ditmaal op een regionale trein naar Enschede. Het lijkt wel de Randstadrail ( een oudere versie) Het stopt geregeld en is populair bij de fietsers. Geen internet.
In Enschede moeten wij de fietsen in de kleinste ruimte van alle treinen stoppen. De conducteur geeft pertinente instructie dat ze niet in zijn weg mogen staan. Maar wij zijn blij dat dit onze laatste trein is. Eindelijk kan ook Jaap op een normale stoel naast mij zitten. Het is ondertussen 22h30. De eerste tekenen van het noodweer waar Young over schreef verschijnen. Zijn werk was afgeblazen door het weer alarm rood.
Wij zitten voorlopig droog maar hoe verder de trein het westen nadert hoe meer je de flitsen van het onweer ziet . Het begint te plenzen. De trein loopt vertraging op, ook omdat het bv in Utrecht moet wachten voor passagiers die nog mee willen van andere vertraagde treinen. Het is de laatste trein.
Wij komen tegen 01h30 in Den Haag aan.De trein is zo lang dat wij toch in de regen uitstappen. Eerst maar naar het onderdak van het station om de boel te organiseren. "Waarom loop je achteruit met je fiets."vraagt Jaap aan mij . Inderdaad, ik zou het niet weten.
Ik wil mijn regenbroek aan doen maar het is z'n gepuzzel hoe dat ding werkt. Het is helemaal in de war. Uiteindelijk besluit ik toch maar zonder te fietsen zoals Jaap. Als wij uit het station komen is het droog!
Wat een geluk. Wij zien nog het flitsen van de bui die naar het noorden weg trekt
En de rit naar huis is z'n eitje! Vlak! Oh wat is het makkelijk. Het geritsel van het water als je door de plassen rijdt klinkt zooo fijn.Wij zijn als een zucht zo gauw thuis.
Het huis lijkt ongedeerd.Young slaapt in zijn bed, en wij kunnen wat koels uit de koelkast drinken.Oh, wat is het heerlijk om thuis te zijn!