Van Vaxjo naar Skarelid

Vaxjo zit op een treinlijn, in feite kan je van Vaxjo in een keer naar Copenhagen met de trein. Als wij op deze manier doorgaan zien wij alleen asfalt en wat er pal naast staat. Als wij nou de trein nemen kunnen wij wat rustiger aan doen en wat meer van de omgeving zien .Op onze route naar Helsingborg is een nationale park Soderassen. Als wij nou daar een poos kunnen blijven....?
Weer een zoektocht via de internet. Weer wachten op reacties.
Ondertussen nemen wij de trein naar Hoor. Prima. De fietsen passen in een grote compartiment waar je gelijk kan zitten. Vaak zijn er moeders met kinderwagens die je gezelschap houden.
Het weer is opnieuw prachtig, zonde om in de trein te stappen, maar aan de andere kant is het heerlijk Ik ben blij dat wij dit doen.
In Hoor gaan wij eerst eten, boodschappen doen alhoewel dat is moeilijk want wij weten niet waar wij terecht komen. Bij de turistbyra pakken wij een folder van Soderassen , de natuurreservaat, en daarin staat een vandrerum dat wij nog niet geprobeerd hebben. ( een andere is vol) Ik leen de telefoon van de pizzeria, bel en krijg te horen dat er plek is. Super!Deze ligt nog veel meer in het nationale park zelf. Ik spreek af 19h00 daar te zijn.

Met een gerust hart fietsen wij verder. Wij hebben onderdak Het weer is goed. Het terrein is wat vlakker. De vegetatie is wat anders als de oostkant, meer loofbossen en graslandschap, wat opener.

Wij pauzeren , ditmaal in een skola in een klein dorpje (bankjes zijn vaak schaars) De kinderen zijn aanwezig om iets kerkelijks te doen. Ja, wij mogen wel blijven zitten..

Wij vertrekken en een aantal seconde later hoor ik een schreeuw achter mij. Ik kijk in mijn spiegel en zie Jaap in een hele onnatuurlijke houding op de grond, zijn fiets bovenop hem. Ik zet gauw mijn fiets neer en been naar hem maar hij komt al zelf uit de kreukels.
"mijn fiets is stuk!" Jemig, wat nou weer? " Het is nu het einde, het einde van de vakantie, mijn stuur is afgebroken. Kijk nou! Hoe is het mogelijk!" En inderdaad, het stuur ligt op half zeven. Als je de fiets wilt voortduwen moet je zelf een buiging van meer als 90 graden maken.
O ja, en de patiënt? Nog een veel lelijker schaafwond op dezelfde elleboog. En later zie ik een paarse bil, Jaap's linker bil is helemaal paars. Een veel grotere blauwe plek als wat ik had gekregen toendertijd in Valje. Je moet er niet aan denken dat dit op een afdaling gebeurt bij een veel hogere snelheid. Afschuwelijk!

" Je hebt een lasser nodig" zeg ik." De boel moet gelasst worden. Je kan niet eens het voor duwen. Zo kom je niet thuis."
Bij de winkel op de hoek zegt de winkelierster dat in het huis aan de overkant een meneer woont wie de fiets misschien kan repareren."i don't know If he's at home."
Wij gaan erna toe. Wij hebben veel rommel gezien op erven in Zweden bv. autowrakken,Misschien met al hun ruimte en hun grote afstanden ze de neiging hebben tot verzamelaars te zijn. Maar deze erf overtreft alles. Het erf is buiten helemaal bezaaid met allerlei , in onze ogen troep( de eigenaar denkt er vast heel anders over) :allerlei oude machinerie, een oude schroef, auto's van het begin van de autoindustrie tot...nou nieuwe staan er niet bij. Het huis ligt er verlaten bij. Er is niemand thuis. Wij kijken in de grote schuur. De grond is bezaaid met kleinere troep. Er is geen pad om bij iets te kunnen. Als je bij iets wilt komen moet je waden door de Ijzerwaren , verroest en in allerlei vormen gebogen.
"Deze man is misschien crazy, maar hij kan je helpen" zeg ik tegen Jaap.
Maar ja waar is die?Komt hij vanavond nog thuis, geen manier om er weet van te krijgen.
Er wordt besloten dat ik doorga om het huisje vast te stellen. Jaap blijft achter om voor de reparatuer te wachten. Wat een penibele situatie.
Ik moet nu toch een verhaal inlassen wat wij besloten hadden te censoreren, omdat wij dan overdonderd zouden worden door de pro-mobilers.Maar hier komt het toch:
Op een middag raakte ik Jaap kwijt. Wij waren een dorpje ingereden en mijn focus was op het vinden van een lunchplek, z'n gesubsieerde. Ik reed voor en dook een zij weg in omdat ik mogelijk daar wat zag. Ik had al gelijk het gevoel van oh jee ,waar is Jaap. Dit is eerder gebeurd, jaren geleden in NL. Toen hebben wij de afspraak gemaakt, als wij elkaar kwijt raken, dan altijd terug gaan naar de plek waar je elkaar laatst heb gezien. Deze afspraak staat nu in mij gebrand. Het is op een fiets even moeilijk in te schatten van precies waar je elkaar laatst heb gezien. Maar ik kon me herinneren dat Jaap iets tegen mij had gezegd bij een skola . Dat dacht ik tenminste. Dus ik ging zowat midden in de weg bij die school staan.
Maar de minuten verstreken, het werd zeker een kwartier, een half uur? Ik draag geen horloge. Ik probeerde mijn hersenen te scannen of dit inderdaad "het plek" was. Moest ik misschien verder terug? Maar daar stopte het dorp al. Ik ijsbeerde wat heen en weer maar probeerde dit niet te doen omdat Jaap mij dan mogelijk niet zou zien. De spanningen liepen bij me op. Wat moest ik nou doen? Echt geen idee. Jaap was ik kwijt. Al wat ik zag was passanten zo af en toe.De kinderen waren alweer naar binnen na buitenspeeltijd.Ik weet nog dat een stel motor rijders ? Harleys voorbij reden. Ik ging steeds meer op de weg staan, een andere plan had ik niet.
Plots stoptte een auto met een aanhanger. De bestuurder riep naar mij en zei wat in ws het Zweeds.Hij wees naar voren, de richting in wat niet in mij was opgekomen ,nl voorbij de plek waar ik oorspronkelijk was afgeslagen. Daar was ik helemaal niet geweest dus hoe kan dat de plek zijn waar wij elkaar laatst hebben gezien?
Maar ik sprong op mijn fiets en daar vond ik Jaap. Toen raakte ik pas echt helemaal overstuur,als een kind die zijn moeder kwijt is.Het was echt vreselijk geweest.
Maar nog altijd staat die man met zijn aanhanger in mijn geheugen gegrift. Hij was voorbij mij gereden, ad mijn lijdende expressie gezien. Even later was hij nog een afwachtende ligfietser tegengekomen. Hij telde een en een is twee. Hij maakte kennelijk een u bocht met zijn aanhanger (probeer dat eens ) en kwam mij waarschuwen. Dit illustreert hoe behulpzaam de mensen in Zweden kunnen zijn. Ze gaan echt uit hun weg voor je als het nodig is. Ik heb deze meneer nooit ordentelijk kunnen bedanken. Alleen een soort van oh! en een zwaai en een thumbsup.
Enfin, nu moet ik met een vreselijk zwaar hart Jaap achter laten.
"Wil jij proviand ? Het kan nog uren duren."
Wij stellen vast precies waar de vandrerum is. Jaap heeft een kaart, ik heb een kaart. Jaap moet ook geld hebben voor de reparatie . Hoe veel zou het kunnen kosten? (ik draag de beurs)
Ik wil net gaan wegrijden en wie komt eraan ?Precies wie we willen hebben! Een verzorgde, grijze meneer stapt uit een veroestte auto. Hij spreekt heel zacht.
Ja, hij kan de reparatie uitvoeren. "It's easy, but give me à moment to have some rest. I've been welding all day and have just driven an hour"
Maar natuurlijk!
Ik ben er veel geruster op als ik weg fiets. iIk moet nu zorgen dat ik mijn missie goed afbreng: het huisje vinden en op tijd zijn.
Het voelt wel heel raar en alleen om zonder Jaap te fietsen. Al was het gebied nog zo leeg er was altijd nog wel Jaap.

Ik fiets en fiets en na Forestad zou Skarelid al gauw op de rechter kant te voorschijn komen. Maar dat is niet het geval. Ik bereik het volgende plaatsje Rostanga en vraag bij de supermarkt naar Skarelid.
Diegene wie mij uitlegt dat ik verder moet op deze weg zegt, " oh I just saw you riding your bike. You were looking very confused."

Ik volg haar instructies en inderdaad, ik kom na nog eens 5km bij de juiste vandrerum aan. Meneer is het gras aan het maaien en wuift als signaal dat ik goed zit.
"You're missing one" Ik leg uit dat Jaap bezig is met de reparatie van zijn fiets.
Wat een heerlijk huis! Grandioos. Groot en stil.Wij gaan hier lekker 3 nachten blijven. Maar zal Jaap het vinden? Zijn kaart is minder gedetailleerd dan d'r mijne. Maar hij zal wel vragen, zo ben ik hier ook gekomen.Maar misschien moet ik mijn fiets bij de weg neer zetten zodat hij weet dat hij hier moet zijn...

Ik breng mijn spullen naar boven en zet het nodige in de koelkast en wil net mijn plannetje beramen om Jaap te waarschuwen, en wie loopt er binnen? Jaap! Hij is d'r al ! En zijn fiets is weer heel! Echt fantastisch. Wij hebben het nog lang over van hoe is het mogelijk dat je fiets breekt op z'n manier dat het gelast moet worden , en dat precies 100m er vandaan een huis is van een ervaren lasser! Hij heeft het nauwkeurig en stevig gelast. Kosten 150 kronen als vrijwillige bijdrage (nog geen 20euro) Ongelofelijk! Nog een held op onze groeiende lijst van hele speciale helpers.

Wij zitten erg goed gelegen, wij hoeven maar de weg over te steken en wij kunnen Soderassen binnenlopen.Wij maken daar een lange wandeling.Soderassen is een kloof en wij hebben een wandeldag. De route is ontsettend goed aangegeven met kleurtjes van vele soorten. Wij hebben ook een wandelkaart. Ook een , wat bleek later, langeafstandsroute (Reinder!) maakt deel uit van het kleurensysteem.
Bovenin de kloof is een huis wat nu gebruikt wordt als slaapplaats. Het is verder onbemand maar als je aan komt met je backpack kun je daar gratis overenachten. Terwijl wij daar zitten te lunchen begint het te regenen. Wij gaan verder binnen eten en kunnen dus ook wat schrijven in het gastenboekje wat daar ligt.
Na de regen gaan wij verder. Het is een prachtig gebied. Het wandelen is soms wat ruig maar goed te doen. Wij presteren het toch om in verwarring te komen met dat langeafstandsroute en een stuk van die te lopen dat niet de bedoeling is.Hierdoor wordt de wandeling nog langer en wij moeten haasten om terug te komen op tijd om boodschappen te doen.
Maar het lukt om toch op tijd terug te zijn zodat ik naar dezelfde supermarkt (waar ik de weg vroeg gisteren)kan gaan.

Die avond spandeer ik onze volgende slaapplats te zoeken. Dat moet Denemarken worden, de laatste zaterdag en zondag .Het is het weekend waarin men hier midzomerfeest viert. Dus ik wil echt vantevoren slaapplaats geregeld hebben.
Maar hoe ook de internet bespeur lukt het mij naar uren alleen een B&B te mailen. Het lijkt alsof de kuststreek tussen Helsingor en Copenhagen een goudkust is met alleen 4 of 5 sterren hotels als ze er al zijn. Of een Spa bv. Niet geschikt voor ons.
Enfin, de volgende ochtend wacht ik niet op antwoord maar bel de B&B ( met gebruik van de camping aas zijn telefoon) Die is vol maar zij geeft een tel nr van een vriendin die ook een B&B heeft. Als ik die bel is zij niet thuis, Maar later , als wij onderweg zijn met een fietstocht (zo heerlijk zonder bepakking) bel ik weer vanuit een benzinestation, en ja hoor, goed nieuws, hier is wel plek! Oh, heerlijk. Nu kunnen wij geruster deze dag in.
Dat wordt een fietstocht in de hoogte: Stenestad.Er zou een museum en een tuin zijn. Bij aankomst spreken wij een vader en zoon. Die hebben van alles te vertellen.Zij zijn blij met bezoekers in dit ,de hooogste dorp van Skane (deze provincie) Vader spreekt eigenlijk alleen maar Zweeds.Die klampt vooral mij aan, de zoon spreekt lang met Jaap (in het Engels) "just knock on THE door and you can go into THE museum"
Maar de museum is potdicht , geen mens?vanwege de midzomerfeest (geloof ik) , wij turen door maar door de ramen.En de tuin? Eerst onderzoeken wij een privé tuin in de vooronderstelling dat dit het moet zijn maar het is ws een ander wat de toeristboekje bedoelt.
Ook de kerk is op slot (de eerste die wij zo meemaken)
Wij gaan dezelfde weg terug naar de vandrerum . Ook goed om een beetje vroeg thuis te zijn want morgen wordt een lange fietstocht naar de overkant.Koppendal.