Van KL naar Pangkor Island

Lela zou ons naar KLSentraal brengen maar dropt ons toch bij het bus terminus verderop in Chinatown. Gelukkig maar, scheelt veel stress en uitzoekerij. De busstation is enorm. Lange afstandsbussen zijn big in Maleisie. En als je eenmaal erop zit is het heerlijk (mits het de goeie is: we stappen  -even -in de verkeerde!) Onze is laat maar dat geeft niet want ik heb Joyce, onze gastvrouw op PI , ingeseind dat we 18h00 er zullen zijn en dat is pas over 7uur. 
Rondom KL verbaas ik dat z'n enorme metropool uit de jungle is gestampt. Het doet me pijn om te zien hoe veel vierkante meter  zonovergote dak kaal erbij ligt, zonder zonnepaneel.Als er een is is het letterlijk een paneeltje.Maar airco units volop natuurlijk.  Als we eenmaal de stadsgebied voorbij zijn : heel veel palm plantages: meer pijn. Veel (of wat is veel? )Erosie. Dat geeft weer hoe schraal , zanderig en ogenschijnlijk onvruchtbaar de grond onder die massa jungle is. Een paradox. Dat heb ik wel eens vaker gehoord maar hier is het bewijs. Al met al auw! Jaap slaapt naast me,  zoals vele reizigers. Een conversatie die stil valt, rust.

We rijden langs de noord-zuid highway , zo ver ik weet de enigste snelweg in Maleisie. (ik zal maar niet beginnen over het verkeer!)We stoppen bij Ipoh, bij dezelfde bus terminus waar we met Herman hebben afgesproken. Ik kijk goed en probeer een voorstelling te maken waar we hem kunnen treffen. Het is ook enorm uitziend. Ik ben blij om het te kunnen waarnemen want dat ontmoeting ,het elkaar treffen,zie ik als mogelijk problematisch. 
De busreis duurt 5 uur (dat weet je niet vantevoren) Halverwege een plaspauze (meer niet, de bestuurder stapt niet uit, wat nou elke 2 uur een kwartier pauze, alleen voor de Europese mietjes) Ik ben bang dat een van ons achtergelaten wordt en inderdaad zo gauw wij tweeen binnen stappen vertrekt de bus, zonder een passagier. Gelukkig is er een oplettende die de bus stopt voor de oudere meneer. Je zou daar toch stranden zonder iets want alles is in de bus. ( Jaap neemt wel zijn rugzak mee)
Bij Lumut, waar de ferry verttrekt naar PI, eten we een fantastische vegetarische soep. Hier kan ik  internet regelen voor mijn ipad. Tot nu toe niet nodig gehad want overal is er wifi.
Als we van de ferry afkomen bij Pangkor island moeten we de eerste stop pakken. Ongeveer 8 mensen waarschuwen ons dat we hier niet moeten uitstappen maar bij de volgende halte. Nee, roep ik steeds , here! Joyce en haar Pangkor guesthouse liggen 200 meter van deze halte. Vandaar zo makkelijk voor ons en sowieso aantrekkelijk op de agoda site. En het is 18h00! 
We zijn beland in een veelal Chinese wijk, veel vissers, scooters, winkeltjes, eettentjes, en lawaai. Onze kamer daarentegen is koel vanwege airco, en stil als het raam dicht is. Er zijn gezamelijke faciliteiten voor ontbijt, thee , en boven (of beneden) kan je in een hangmat liggen. Dit wordt mijn plekje (ik had mijn hangmat mee willen nemen maar het pastte niet in mijn koffer) Jaap prefereert de kamer..Boven heb je veel lawaai van die pest scooters , plus veel geuren van vis etal. Daar zijn geen ramen. Het is allemaal brandschoon.
We doen rustig aan deze eerste avond op PI.