Van Monserat naar Visby

Zo gauw wij ingepakt zijn gaan wij als eerste naar de turistbyra wat wij tijdens onze avondwandeling hadden gespot. Hoe laat gaat de Ferry van Oskarsham naar Visby? 18h25 of 21h00. Nou die van 18h00 is goed alhoewel aankomst 21h00(hij doet er 3 uur over) tamelijk laat is, en voor je van boord ben enzo..Maar, mooi, dan hoeven wij ons niet te haasten.En graag weer z'n handige locale kaart. Super. Dank u!
Wij volgen de fietsbordjes. Die leiden ons tot de snelweg en stoppen. Ze bedoelen zeker dat wij die moeten oversteken en daar weer verder. Maar na een 5 tal KMS hebben wij niet het gevoel dat dit goed is
(geen bordjes) Omdat je tot nu toe juist de fietsbordjes hebt gevolgd weet je ook niet precies waar je bent, je hebt dan niet echt goed opgelet. (foei!) Enfin, terug naar de snelweg. Ze bedoelen zeker dat je een klein stukje snelweg pakt en verderop weer d'r af. Dat maar proberen. Dan merken wij echt hoe levensgevaarlijk dat is. Truks (eerder beschreven) denderen langs en hier heeft de weg voor hun maar een baan dus ze kunnen niet voor je uitwijken. Wij proberen het toch, en nemen de eerste afslag maar dit leidt weer tot nergens voor ons. Wij gaan weer dat stukje terug op de snelweg en daar zien wij waar dat weg waar wij origineel op waren naar toe gaat . Eindelijk kunnen wij onze locatie vinden op de kaart Dat is een opluchting. Maar die fietsroute?!Wij hebben spijt dat wij die handige bordjes hebben gevolgd .Nooit meer! (never say never)Liever gewoon van de start je eigen plan trekken, dan heb je meer kans dat je komt waar je wilt zijn.
Het is een mooi gebied, wij hebben tijd, en wij komen ruimschoots aan in Oskarshamn. Wij gaan als eerste naar de opstapplaats voor de Ferry. Nog geen teken van leven, geen mens. Raar. Wij kijken op een vervaagde a4tje wat de schema moet aangeven en Jaap (ik kan die kleine letters achter doffe glas al helemaal niet lezen) komt ook tot de conclusie dat het 18h25 vertrek is. Wij hebben nog tijd voor een boodschap, en komen rond 17h30 terug.
Ah , een loket is open. Ik koop de kaartjes "Do you want to pay now or later?" vraagt de loket dame. Wat een eigenaardige vraag. "What do you mean later?" ik:" You mean on THE Ferry?"" no, when you check in...( er is trouwens nog maar weinig activiteit , zo af en toe komt een truk aan, verderop trouwens staan wel enorme speciale vrachten, het lijkt wel onderdelen van een windmolen. Voorbijgangers maken foto's ervan )
Het blijkt al gauw dat onze Ferry pas om 21h00 gaat . Een of andere uitzonderingsregel in de kleine lettertjes dat geeft kennelijk aan dat er vandaag geen 18h25 ferry is. Dat betekent dat je 24h00 aankomt, Jaap: " But we don't have accomodation on THE island" De dame: " oh , but everything is still open because they're used to ferries arriving late, also from Stockholm."
Wij gaan maar Oskarshamn verkennen. Er was dus toch tijd geweest om de pedalen van Jaap's fiets na te laten kijken. Die kraken wat, ws moet hij nieuwe pedalen.
En inderdaad, als wij 20h30 terug komen crioelt het van het leven. Het enorme schip ligt er majesteitelijk bij. De Visby. En die ladingen! Hoe krijgen ze het voor elkaar om ze überhaupt op transport te krijgen, laat staan in een laadruimte van een Ferry. Terwijl wij in de rij staan met alle campers etc. Komt nog een speciale vracht aan, een gigantische bagger apparaat lijkt het, gloednieuw , uit Emmeloord! Wij stallen onze fietsen naast deze giganten.
Terwijl Jaap zit te tukken op het schip (de bofkont kan werkelijk overal slapen naar wil) surf ik wat opzoek naar accomodatie in Visby. Ik schrijf wat addressen op van vandrerums, onze favoriete concept qua accomodatie. Zouden ze echt ons met open armen midden in de nacht ontvangen? Klinkt onwaarschijnlijk.
Er zijn ook hotels natuurlijk.
Op de boot heb ik het koud. Zo gauw we beneden bij de fietsen zijn doe ik een paar laagjes extra aan. Wij ontschepen samen met die enorme ladingen. Ongelofelijk hoe capabel modern man kan zijn. Het geeft een beetje trots gevoel alsof ik ook aandeel heb in het project.
Buiten is het verassend zwoel. Ik doe weer wat laagjes uit.Wij nemen geen fietspad richting centrum, nee dank u . Wij hebben het systeem door en forget it ,zegt Jaap. Gewoon met het verkeer mee. Wij zoeken de adressen van de vandrerums op bij de grote verlichten info bord. Wij knopen de route in onze hoofden. Het lijkt simpel genoeg. Het is onwaarschijnlijk dat ze nog om 00h30 open deuren hebben maar je weet maar nooit.Trouwens je moet toch ergens beginnen.
Wij fietsen door. Het is Zweden's donkerste uur. Maar er is straatverlichting .Het is hartstikke stil, slapende wijken, alleen wat vage bewegingen bij horeca gelegenheden. Wij stuiteren op een enorme oude muur, het rijst hoog in de lucht.Ik zeg ",nou hier boog de weg af , en dan moesten we links, of was het nou rechts?"
Na nog een poos fietsen, turend links en rechts zoekend naar iets, een teken van leven, zeg ik tegen Jaap " Het gaat niks worden, laten we buiten slapen, het wordt toch alweer licht " En inderdaad, er is licht te bespeuren achter de wolken, wat meer als maanlicht.Het zal nog wel een aantal uren duren voordat het echt licht is; het schemeren duurt erg lang in Zweden.
Enfin, wij vinden een grasveldje achter een heg. Ik ga met een zaklamp het terrein verkennen. Het ziet er schoon en vriendelijk uit, kleine bloemetjes bedekken een laagje gras. Dit wordt ons plekje. Het grootste probleem is dat onze water op is maar wij hebben nog wat thee, gelukkig. Meeuwen vliegen af en aan en krijssen erop los. Wat een lawaai voor middenin de nacht.
"Dit op mijn oudedag " zegt Jaap. Ik heb nooit onder de hemel geslapen; er is altijd op zijn minst canvas ertussen geweest.
Ik maak een bed met plastic zakken, mijn jas,mijn hangmat, en natuurlijk mijn slaapzak. Ik maak een windscherm met mijn fietstassen. Ik doe flink veel lagen aan , oogkleppen op tegen het licht en kruip erin. Jaap ligt met zijn windjack op zijn slaapzak. That's it. "Moet je niet wat meer aan?" " Nee, anders ga ik zweten"
Uiteindelijk kruipt Jaap toch in zijn slaapzak en valt vrij gauw in slaap. Ik lig wel ok, de heupen links en rechts hebben het het zwaarst te verduren w.b. Het hardheid. Eigenlijk de bovenkant van je dijbenen, op een bepaald punt zo groot als een dubbeltje. Maar voor de rest is het best knus in dit nestje.
Het begint zachtjes te regenen. Ik kruip er dieper in en hoop dat het niet door gaat zetten. Ik moet er niet aan denken dat wij de dan natte boel moeten inpakken en verkassen. Waar naar toe? De enigste brug die ik ken is ver weg op Oland! Ik lig heel stil en luister naar het getik, is het nou minder als nu net of juist iets meer?
Wij blijven warm en droog, gelukkig. Ik slaap erg weinig, maar wel iets want ik heb gedroomd, merk ik. De droom had iets met de courante situatie te maken.
'sOchtends rijden fietsende forensen dichtbij dus wij moeten eruit. Eerst maar naar de benzinestation, de oase. Oh, heerlijk is dat. Water! Handen en gezicht wassen. Dan terug naar het plekje voor het ontbijt. Super. De dag kan beginnen. En, wij zitten op Gotland!