Van Ljugarn naar Larbro

Wi zijn nu aan de Oostkust van Gotland. Het fietsen is heel pleasant. De wegen zijn rustig, er zijn bossen.Deze variëren tussen aangelegd, meer oerbos, grasland of heide op rots plekken ertussen. Wij stoppen bij een kerk maar gaan niet naar binnen. Wij zitten nooit zo veel in kerken als in onze vakanties.
Het lijkt wel als een dorp een dorp is heeft het een kerk. Dan heeft het dijkwels niks anders. Je kan geen brood kopen. Of misschien tussen bepaalde uren. Ik ben blij dat wij onze voorraad al dragen. Wij hoeven niet op zoek te gaan naar een supermarkt. Das fijn. (je hoeft niet op zoek te gaan naar een restaurant, dan ga je met honger naar bed)
Wij stoppen bij een openluchtmuseum.(Norrlanden) Dat is zelf betalen, zelf kijken, zelf niet aan de objecten komen, ens. Wij bekijken de boel grondig , het is allemaal erg authentiek. Het is soms een puzzel om uit te pluizen wat de gedateerde voorwerpen voor dienden.Wij kruipen ruimtes en in zolders op. Wij sluiten af met een picniek. Het is heerlijk weer. Er zijn in die uren, 2 bezoekers, 2 stellen. Die zoefen er doorheen in bliksemsnelheid en vinden het niet de moeite waard om te betalen. Zweedse mensen (denk ik)
(lieve lezers,
Wij zijn nu bezig met onze grote trek van oost naar west ,dus weinig tijd om te schrijven. Alles goed.Dus roep Wallander niet in als jullie niks horen. We waarschuwen wel als het wel nodig is!
Groetjes Irene)
OK, wij gaan verder:
Onze doel vandaag is Slite. Dat licht aan de oostkust, evenals Llugbarn. In de verte zien wij dat er een mega fabriek daar is, torenhoge smokestacks. Nog daarvoor stoppen wij even en maken een korte wandeling om een rauker gebied te onderzoeken. Wij genieten lang vaan een platkop of matkop, een eigenwijs klein vogeltje wat ik nog nooit heb gezien. Maar onze boek geeft het niet exact aan, dat moeten wij dan in NL , in een grotere boek opzoeken.
Slite begint hoopvol. Wij zien nog werkers in een grote stugapark in aanleg bezig. Ik kies al eentje uit aan het water. Maar dat gaat niet door, nee meneer belt voor ons maar wij zijn. 3 dagen te vroeg voor een stuga. En voor de rest is er niks in Slite. Een erg ongezellig plaatsje blijkt het te zijn met een naaruitziende hotel bij de haven. Niks aan.
Wij fietsen 10-15 km verder naar Llabro. Onderweg zien wij reusachtige, steengroeven, ze lijken zowat een km of meer diameter te hebben. Wij hebben geen tijd om te kijken want wij moeten nu onderdak vinden. De vandrahems zijn gauw dicht hebben wij geleerd.
En inderdaad, wij vinden de vandrarem zo in Llabro, dicht.Gelukkig is een meneer aan het bellen in een auto en hij belt de eigenaarvoor ons.Zoonlief komt aan op zijn fiets en wij zijn zo dankbaar voor deze daad en plek dat wij gelijk 2 nachten boeken((dit was ook de originele plan om 2 nachten te blijven)
Wij lopen het plek eindelijk om 21h30 binnen.Het gebouw heeft de uitstraling van een psyciatrische instelling. Hallo! Wij worden blanco aangestaard.Wij zien Harlies,racemotoren, bier blikken en mijn hart zinkt. Wij zijn erg verwend geweest met plekken voor onszelf all een en nu is er allerlei volk om ons heen! Oh , wat mis ik de gezellige plekken van voorheen! Ze passeren allemaal even weer het revue.
Maar zoals alle vandrarems doet ook deze wat het moet doen. Wij rammelen met pannen, bakken prei en nog meer , in feite maken wij het meest kabaal van allemaal.Mensen die wij tegenkomen hebben de neiging om vroeg naar bed te gaan. Wij horen al gauw het snurken van de buren.
De volgende dag (het heeft vannacht geregend en nu is het schitterend weer,prachtig) volgen wij een fietsroute in de omgeving. Die route had ik opgepikt bij de receptie. Zo spelen wij spoorzoekertje met behulp van de kaart
: wij komen "ringing Stones " tegen. Als je op een bepaalde manier met een andere steen erop slaat hoor een metaal geluid.Deze steen is zo veel in de oertijd gebruikt dat het kuilen erin heeft.
Wij komen een tuin tegen, prachtig verzorgd. Deze Mw. Verkoopt blijkbaar "lemskins" (dat zie je veel hier) maar er is niemand thuis. Wij onderzoeken de tuin, een serra, een nog droge buiten jakuzzi, en wij drinken onze thee op de stoelen in de tuin. Geen mens, maar schuren staan open, het is net alsof iemand pas geleden met tuinieren is opgehouden. Maar wij hebben wel een mooi pauzeplekje!
En wij maken toch weer , voorzichtig een kleine. Natuurwandeling , goed de paden en richtingen ens in de gaten houdend!
Aan de kust passeren wij verlaten steengroeven, tientallen jaren niet meer in gebruik. Ook zij zijn groot (maar niet op de schaal van de van Slite)
En dan houdt de pad op. Wij vragen een Mw. Wie wilde bloemen aan het plukken, is of wij met de fietsen verder kunnen.
"oh, no, it's too bumpy through the forest, I've zeen you cycling on the road" Dus ook deze fietsroute laat ons in de steek, ook deze rondje kunnen wij niet af maken. Wij maken in de plaats daarvan een wandeling in het gebied waar onze rondje had moeten gaan, mooi hoog langs de kust.
Wij fietsen via een andere weg naar huis (toch een andere rondje) Deze route heeft bijzonder grove asfalt, traag om over te fietsen. Wij leren allerlei soorten asfalt te onderscheidden. Onze favoriete is gloednieuwe, strijkgladde, fijne asfalt. Dat is net een tractatie!

Tijdens het inpakken ens de volgende dag maken wij een praatje met een van de Harley rijdsters. Zij blijkt heel aardig te zijn en ik vindt het jammer om dit nu pas te ontdekken. Zie je hoe je vooroordelen in je weg kan komen te staan. Zij zijn ook naar Rigen geweest, een Duits eiland. Heel mooi en ideaal voor fietsers. Kijk! Noteren dus.