Van Furjol naar Llugbarn
Door: Jaapenirene
Blijf op de hoogte en volg Irene
16 Juni 2011 | Zweden, Visby
Met pijn in mijn hart verlaten wij onze superstek in Furjol. Wij worden uitgezwaaid door de familie. Een zoon is erbij om zijn vader te helpen hout te hakken. Die kan vertolken, evenals de dochter gisteren. De zoon vertelt over de mooie kust bij Llugbarn. (maar die had Jaap toch al eerder op het oog)
Het fietsen gaat vlot en al gauw stuiteren wij op een nattuurgebied met een nattuurwandeling. Wat leuk! Dat hebben niet meer gedaan sinds Bornholm. Wij bekijken de kaart op het bord bij de ingang. Het belooft een wandeling van 5 of 6 km te zijn, een rondje om een vengebied. Er zijn zeldzame planten te bekijken. Jaap kijkt op zijn horloge en stemt er voorzichtig mee in, "wij zijn hier niet alleen maar om te fietsen."
De eerste helft is makkelijk, weinig spectaculair, tenzij je het omzeilen van gevallen bomen avontuurlijk vindt.
Maar van lief en lee wordt de pad steeds moeilijker te volgen. En dat is al wat je hebt, het pad. Geen anderen verwijzingen, bv kleurtjes, paaltjes. Het is natuurlijk vroeg in het seizoen en het pad is nog maar weinig belopen. Lage begroeien camoufleert bovendien het pad. Ik loop voor want Jaap ziet nou eenmaal moeilijk paden.
"zie jij nog pad?" vraagt hij.
"Nou, het is moeilijk, je ziet pas pad als je erop staat, maar kijk, hier is nog een stukje,"
Het tetrrein wordt moerassig, soms moet je een beekje oversteken, en je hebt nog altijd te kampen met de omgevallen bomen.
"Laten wij terug gaan" zegt Jaap.
Terug? Daar heb ik nou geen zin in. Het is nog maar een paar kilometer tot het rondje af is.
"Kijk hier is weer pad !" zeg ik. En wij gaan ietsje verder, maar het pad verdwijnt. Ik weet ook geen richting meer te vinden.
"Wij zijn verdwaalt " zeg ik.
"Dat weet ik langer als jij"
Overal waar je kijkt zie je oerbos, bos zoals Linnaeus heeft moeten meemaken. Maar speciale orchdeen heb ik nog niet gezien, zowiezo weinig bloemen. Je ziet meer bloemen aan de kant van de weg! Ik verlang naar mijn fiets, en alles goeds wat het draagt. Wij hebben geen rugzak meegenomen, ook geen water. Het zou immers maar een uurtje duren, die wandeling. Allemaal erg fout. Zelfs mijn portomonee heb ik achtergelaten. Nou dan kunnen ze me in elk geval tzt. Traceren mochten wij een stukje geschiedinis worden van Gotland...Maar het kan nog weken duren voordat wij echt vermist worden. Jullie zullen denken aan een technisch mankement als jullie geen blog meer krijgen.
"Hoe moet nou je gezicht wijzen als wij terug gaan?" vraag ik
"Met je zon in je gezicht, geloof ik"
Zo blunderen we nog een half uur een beetje heen en weer, beekje over.Turend of wij hier al eerder zijn geweest. Alles lijkt hetzelfde maar toch anders.
Wij zijn echt intens verdwaald, besef ik. Dit is mij nooit overkomen. Je leest ervan vooral in kinderboeken. Ook in Slowakije destijds maakte we ook zulke wandelingen, dan de hele dag en je wist je weg.Maar daar waren er kleurtjes te volgen. Die klootzakken die ons zo laten verdwalen hier zonder iets! Ze hebben een doosje voor geld daar bij het bord. Ze willen de plek bijhouden. Nou ik geef hun een schop onder de kont!
Al deze gedachtengangen spreek ik niet uit met mijn maatje, het is nu het beste om de gemoederen niet op te jagen.
Vastberaden om onze gezichten richting zon te houden gaan wij voorts.Plotseling kruis ik toch een duidelijke pad! Wij nemen het naar rechts, beiden vinden wij dat dat de richting terug is. En die leidt ons uiteindelijk weer naar onze dierbare fietsen.
Wij komen een meneer tegen wie met zijn verrekijker het gebied toetreedt, onze eerste medewandelaar. Moeten wij hem waarschuwen? Hij is immers alleen. Wij laten het voor wat het is.
Wat zijn wij blij met onze lunch! Deze avontuur heeft een flinke hap in onze dag gebracht.Nu moeten we echt linea recta naar Llugbarn willen we daar op tijd aankomen.
Dankzij dat Jaap die de eerste,beste honduitlater vraagt naar supermarkt en hostel te vinden zijn, heb ik nog 15 minuten om onze volgende maaltijd te sprokkelen.De hostel ernaast is ook prima, wij hebben het rijk alleen. Wc en douche buitenom, en je loopt over het gras 30m naar de keuken.
Onze huisbaas is leraar in Visby (45km weg). Hij heeft nog maar 4 werkdagen, dan 9 weken vakantie. Dan stroomt het hier binnen, vertelt hij. 10 kamers vol. Ik vindt dit wel prettiger ,denk ik.
De volgende dag verkennen wij het kustgebied ( het bevalt erg goed 2 nachten per stop, dus een dag fietsen, een dag de rust.) Prrrachtig allemaal, en mooi weer al is het winderig. Wij bekijken de "raukers", dat zijn kalksteen formaties. Vroeger (pre-historie) lag Gotland onderwater. Gotland bestaat dus uit bezinksel /sediment . Met het terug trekken van het water spoelde het bezinksel weg , (tot een mate , er bleef nog genoeg over om een eiland te maken! )maar het hardere kalksteen bleef staan. Dit werd geërodeerd en is nu te zien als kalksteenformaties. Ik schrijf het alsof ze overal te zien zijn. Nee, alleen op bepaalde plekken, bv dit kustgebied. De kust is zowiezo heel rotsig, met ontsettend veel verschillende stenen, rijkelijk gekleurd: alle scala van wit, grijs en zwart, het hele spectrum van roze, rood en paars, geel, beige....
Terwijl ik vogels probeer te spotten (stom, ik ben weer mijn vogelboek vergeten in de hostel, toch niet een echte spotter) , tuurt Jaap uren de stenen af en komt toch met 2 fossiellen op de proppen.Die kan hij tzt laten zien. Een andere witte, glinsterende steen die hij vindt bestaat uit kleine ,parallele buizen. Die zijn ook levensvormen geweest, maar die is echt te groot om mee te nemen.Op de rotsplaaten zelf zijn veel tekenen van levensvormen. Daar heb ik foto's van. De kust van Oland was ook iets dergelijks al zagen wij daar geen raukers.
Er is een bepaalde plek waar het water gezellig borrelt, met een heel aantrekkelijk natuurlijke ligbad. Ik denk daar wil ik mijzelf in dompelen en vervolgens droogbakken op de rotsen. Nou alles van het plan lukt behalve het dompelen. Ik kom echt niet verder als mijn knieën , het water is te koud. 15 graden? Misschien nog minder. Terwijl ik 2 badpakken heb meegenomen op reis! Nee, zwemmen doe ik hopelijk straks maar in de Noordzee, ook lekker bekend. Misschien dat het water hier ook pas in augustus zwembaar is. Ik weet wel dat ik in de Baltische zee heb gezwommen, destijds in Polen. Maar dat was zeker later in het seizoen.
Mooi is Llugbarn. Het is ook de eerste plek op het eiland dat als vakantieoord gebruikt werd. Dat geintje begon hier rond 1910 (maar kort geleden eigenlijk als je nagaat hoe oud het eiland is)
O ja, nog een correctie. Linneaus , de bioloog(nu hopelijk de correcte spelling) maakte hier zijn reis in 1741. (niet de 19 eeuw wat ik eerst zei)
Het fietsen gaat vlot en al gauw stuiteren wij op een nattuurgebied met een nattuurwandeling. Wat leuk! Dat hebben niet meer gedaan sinds Bornholm. Wij bekijken de kaart op het bord bij de ingang. Het belooft een wandeling van 5 of 6 km te zijn, een rondje om een vengebied. Er zijn zeldzame planten te bekijken. Jaap kijkt op zijn horloge en stemt er voorzichtig mee in, "wij zijn hier niet alleen maar om te fietsen."
De eerste helft is makkelijk, weinig spectaculair, tenzij je het omzeilen van gevallen bomen avontuurlijk vindt.
Maar van lief en lee wordt de pad steeds moeilijker te volgen. En dat is al wat je hebt, het pad. Geen anderen verwijzingen, bv kleurtjes, paaltjes. Het is natuurlijk vroeg in het seizoen en het pad is nog maar weinig belopen. Lage begroeien camoufleert bovendien het pad. Ik loop voor want Jaap ziet nou eenmaal moeilijk paden.
"zie jij nog pad?" vraagt hij.
"Nou, het is moeilijk, je ziet pas pad als je erop staat, maar kijk, hier is nog een stukje,"
Het tetrrein wordt moerassig, soms moet je een beekje oversteken, en je hebt nog altijd te kampen met de omgevallen bomen.
"Laten wij terug gaan" zegt Jaap.
Terug? Daar heb ik nou geen zin in. Het is nog maar een paar kilometer tot het rondje af is.
"Kijk hier is weer pad !" zeg ik. En wij gaan ietsje verder, maar het pad verdwijnt. Ik weet ook geen richting meer te vinden.
"Wij zijn verdwaalt " zeg ik.
"Dat weet ik langer als jij"
Overal waar je kijkt zie je oerbos, bos zoals Linnaeus heeft moeten meemaken. Maar speciale orchdeen heb ik nog niet gezien, zowiezo weinig bloemen. Je ziet meer bloemen aan de kant van de weg! Ik verlang naar mijn fiets, en alles goeds wat het draagt. Wij hebben geen rugzak meegenomen, ook geen water. Het zou immers maar een uurtje duren, die wandeling. Allemaal erg fout. Zelfs mijn portomonee heb ik achtergelaten. Nou dan kunnen ze me in elk geval tzt. Traceren mochten wij een stukje geschiedinis worden van Gotland...Maar het kan nog weken duren voordat wij echt vermist worden. Jullie zullen denken aan een technisch mankement als jullie geen blog meer krijgen.
"Hoe moet nou je gezicht wijzen als wij terug gaan?" vraag ik
"Met je zon in je gezicht, geloof ik"
Zo blunderen we nog een half uur een beetje heen en weer, beekje over.Turend of wij hier al eerder zijn geweest. Alles lijkt hetzelfde maar toch anders.
Wij zijn echt intens verdwaald, besef ik. Dit is mij nooit overkomen. Je leest ervan vooral in kinderboeken. Ook in Slowakije destijds maakte we ook zulke wandelingen, dan de hele dag en je wist je weg.Maar daar waren er kleurtjes te volgen. Die klootzakken die ons zo laten verdwalen hier zonder iets! Ze hebben een doosje voor geld daar bij het bord. Ze willen de plek bijhouden. Nou ik geef hun een schop onder de kont!
Al deze gedachtengangen spreek ik niet uit met mijn maatje, het is nu het beste om de gemoederen niet op te jagen.
Vastberaden om onze gezichten richting zon te houden gaan wij voorts.Plotseling kruis ik toch een duidelijke pad! Wij nemen het naar rechts, beiden vinden wij dat dat de richting terug is. En die leidt ons uiteindelijk weer naar onze dierbare fietsen.
Wij komen een meneer tegen wie met zijn verrekijker het gebied toetreedt, onze eerste medewandelaar. Moeten wij hem waarschuwen? Hij is immers alleen. Wij laten het voor wat het is.
Wat zijn wij blij met onze lunch! Deze avontuur heeft een flinke hap in onze dag gebracht.Nu moeten we echt linea recta naar Llugbarn willen we daar op tijd aankomen.
Dankzij dat Jaap die de eerste,beste honduitlater vraagt naar supermarkt en hostel te vinden zijn, heb ik nog 15 minuten om onze volgende maaltijd te sprokkelen.De hostel ernaast is ook prima, wij hebben het rijk alleen. Wc en douche buitenom, en je loopt over het gras 30m naar de keuken.
Onze huisbaas is leraar in Visby (45km weg). Hij heeft nog maar 4 werkdagen, dan 9 weken vakantie. Dan stroomt het hier binnen, vertelt hij. 10 kamers vol. Ik vindt dit wel prettiger ,denk ik.
De volgende dag verkennen wij het kustgebied ( het bevalt erg goed 2 nachten per stop, dus een dag fietsen, een dag de rust.) Prrrachtig allemaal, en mooi weer al is het winderig. Wij bekijken de "raukers", dat zijn kalksteen formaties. Vroeger (pre-historie) lag Gotland onderwater. Gotland bestaat dus uit bezinksel /sediment . Met het terug trekken van het water spoelde het bezinksel weg , (tot een mate , er bleef nog genoeg over om een eiland te maken! )maar het hardere kalksteen bleef staan. Dit werd geërodeerd en is nu te zien als kalksteenformaties. Ik schrijf het alsof ze overal te zien zijn. Nee, alleen op bepaalde plekken, bv dit kustgebied. De kust is zowiezo heel rotsig, met ontsettend veel verschillende stenen, rijkelijk gekleurd: alle scala van wit, grijs en zwart, het hele spectrum van roze, rood en paars, geel, beige....
Terwijl ik vogels probeer te spotten (stom, ik ben weer mijn vogelboek vergeten in de hostel, toch niet een echte spotter) , tuurt Jaap uren de stenen af en komt toch met 2 fossiellen op de proppen.Die kan hij tzt laten zien. Een andere witte, glinsterende steen die hij vindt bestaat uit kleine ,parallele buizen. Die zijn ook levensvormen geweest, maar die is echt te groot om mee te nemen.Op de rotsplaaten zelf zijn veel tekenen van levensvormen. Daar heb ik foto's van. De kust van Oland was ook iets dergelijks al zagen wij daar geen raukers.
Er is een bepaalde plek waar het water gezellig borrelt, met een heel aantrekkelijk natuurlijke ligbad. Ik denk daar wil ik mijzelf in dompelen en vervolgens droogbakken op de rotsen. Nou alles van het plan lukt behalve het dompelen. Ik kom echt niet verder als mijn knieën , het water is te koud. 15 graden? Misschien nog minder. Terwijl ik 2 badpakken heb meegenomen op reis! Nee, zwemmen doe ik hopelijk straks maar in de Noordzee, ook lekker bekend. Misschien dat het water hier ook pas in augustus zwembaar is. Ik weet wel dat ik in de Baltische zee heb gezwommen, destijds in Polen. Maar dat was zeker later in het seizoen.
Mooi is Llugbarn. Het is ook de eerste plek op het eiland dat als vakantieoord gebruikt werd. Dat geintje begon hier rond 1910 (maar kort geleden eigenlijk als je nagaat hoe oud het eiland is)
O ja, nog een correctie. Linneaus , de bioloog(nu hopelijk de correcte spelling) maakte hier zijn reis in 1741. (niet de 19 eeuw wat ik eerst zei)
-
16 Juni 2011 - 09:08
Bon:
Word ik niet zo blij van mam, deze berichten;)) Je doet het ons niet aan hoor, dat we straks naar Zweden moeten om jullie te zoeken.... Doe voorzichtig! Liefs en xx -
16 Juni 2011 - 10:04
Marcel En Irene.:
Jammer van het verdwalen. Maar in Zweden kan je bijna niet zonder kompas of GPS. Wij lezen jullie verhalen met plezier. Geniet van jullie reis. Groetjes Marcel en Irene. -
16 Juni 2011 - 13:40
Wil & Peter:
Misschien toch eens een GPS aanschaffen? Garmin heeft hele mooie voor op de fiets en tijdens een wandeling. Beter dan TomTom, maar die is ook voor de auto bedoeld. Veel wijsheid in de navigatie toegewenst. -
16 Juni 2011 - 20:25
Anne-Marie:
Nou nou, jullie weten het wel weer spannend te maken....en ik maar iedere keer weer -benieuwd naar de afloop van dit avontuur- op jullie blog kijken.... Laat maar snel weer wat van jullie horen! -
17 Juni 2011 - 05:22
Reinder:
Hoi Jaap en Irene! Groeten van Dieneke die over een maand weer terug is. En van Marian. Gefeliciteerd, jullie hebben het verschil tussen wandelen en fietsen ontdekt.
Er is een trouwens een app die je op je beginpunt terugbrengt.
Ik ga Wallander bellen als ik niks meer hoort. -
17 Juni 2011 - 13:53
Thea Van Son:
Hallo Jaap en Irene;het houdt maar niet op met jullie avonturen!Nu weer verdwaald!Gelukkig is het toch weer goed gekomen.Nog maar 11 dagen dan zit het er alweer op;wat gaat het snel.
Hier alles goed;de laatste loodjes wat werken betreft.Met ma en Lo ook alles goed(gister gebeld,zij volgen helaas jullie verhalen niet)Nog even genieten!Liefs Theo en Thea. -
19 Juni 2011 - 08:12
Henk+Emmy:
Dag Jongens
Wat leuk om wat van jullie te horen. Nou jullie zijn wel ondernemend hoor! En wat verdwalen betreft ..daar kunnen wij ook over mee praten. Wij reizen toch maar liever iets comfortabeler. Hebben Wiesbaden/Idstein en "n week eindje Limburg a/d.Lahn ,,gedaan" Als jullie terug zijn dan zien we bij ons thuis wel de foto's.Florentien zal dan ook wel zo'n beetje klaar zijn met de flat van haar dochter. Dag hoor. Tot ziens. Gr. H+E
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
