KL Dag 1

Na een goede nachtrust vertrekken we richting Lake Gardens and the Bird Park. Laten we het rustig aandoen , niet gelijk de 'stad in' (was wel Jaap's keuze geweest)

Wij wonen in een groene deel van KL. Je hoort vogels, kikkers maken samen een enorme volume 'snachts. En met een beetje doorstappen is het inderdaad een kwartier lopen van KLSentraal. (dat weten we nog niet want Lela heeft ons gisterenavond opgehaald ;met de auto is heel anders als te voet) Tussen ons en KL Sentraal is een grote barriere nl. Dubbele flyovers, crossovers,  ontstellend drukke verkeer. En daar langs, hier parallel aan moeten we lopen om naar de Lake Gardens te komen. Je begrijpt het al, geen voetgangers-vriendelijke  omgeving. Voetgangers zie je ook niet terwijl in dezelfde richting de Nationale Moskee is waar 15 000, 5 x per dag zouden kunnen komen bidden. Ze komen kennelijk of helemaal niet of op een andere manier.Ze zijn voor ons onzichtbaar, ook als we 'savonds , na The Bird Park langs de NM lopen.

Enfin wij vinden de Lake Gardens, en komen een stel Belgen tegen die a) een kaart voor ons hebben (altijd handig) en b) ook op die geannuleerde vliegtuig zouden hebben gezeten. Zij kregen te horen dat het door een technisch mankement was dat die niet vloog, maar zelf hadden ze het vermoeden dat er niet genoeg animo was voor die vlucht. Dezelfde gedachte is ook door mijn hoofd gekropen maar ik heb het gauw de kop ingedrukt omdat ik vriendelijke gevoelens tegenover TA wil behouden...Met oog op die special deal naar Zuid Afrika o.a. ...

En dan naar The Bird Park : schitterend!Wij spenderen gelijk de hele dag aldaar.Wij bekijken elk van de 3000 vogels die daar in vogelvrijheid wonen miniteus. Het is de grootste dichtte aviarie  te wereld.

Via de moskee (nu dicht voor niet - moslims)en die snelwegen (nog steeds geen voetgangers route tegengekomen: soms moeten we op de straten lopen vanwege constructie werkzaamheden want ook hier wordt veel gebouwd, nog meer wolkenkrabbers.. )Nee, voetgangers vriendelijk kunnen we het niet noemen. Wij zoeken de Indiasewijk om te eten want dat moet lekker zijn...

Niks is minder waar. We zoeken vegetarisch en na een paar plekken te vragen ziitten we eindelijk uitgeput op platiek krukjes op straat. Laat maar komen , doe maar, steamed chicken, kom maar... Ik zeg bijna nooit dat iets niet lekker is maar dit was zo...en de botjes van de chicken erg onherkenbaar. Misschien zijn de kippen anders gebouwd hier in Azie.

Dan naar huis. We nemen nog een korte pauze op het plek waar gisterenavond Lela ons heeft opgehaald. We plannen de oversteek mbv de Emaps dat Young 5  voor 12 op mijn iphone heeft gezet. Ik ruik de stal, stap vastberaden richting huis en na 3 stappen duik ik met een geweldige smak op de stenen tegels. Mijn rechterjukbeen vangt de eerste klap op, later ontdek ik de rest , dat blijkt al gauw mijn rechter middel en ring vingers te zijn. 'Aaagh' zeg ik ' ik ben helemaal in schok!'  Wat blijkt nou? Er is een ijzeren stang , ongeveer 15-20 cm van de grond voor de stoelen dat naast ons zijn.  Te laag om te zien (als jeniet uitkijkt) en hoog genoeg dat je niet alleen met een been erover struikelt maar de anderen ook. Die defensmechanisme is uitgesschakelt; had ik alleen mijn hoofd dat ik iets op zij kon draaien om mijn neus te redden, en mijn hand uitsteken (funest , kijk maar naar Mar) De volle rugzak op mijn rug geeft nog wat extra momentum...

Ik word omhoog geholpen door Jaap en een meisje met een hoofddoek. Ik wil alleen maar liggen maar dat gaat niet. Wij strompelen naar huis en daar neem ik de schade op. Niks gebroken god zij dank. Wat een idioterie om z'n stang daar te plaatsen. Dat zou je in NL niet vinden. Je  went eraan dat men voor je uitkijkt, voor je denkt. Niet zo in Maleisie, hier moet je voor jezelf uitkijken ; er zijn talloze opstapjes, gaten, goten, dremples wat je de das kunnen omdoen. Het is een wonder dat wij nog heel zijn!

Jammer! Balen! Een domper op een anders mooie dag, maar zoals bij alle ongelukken ( in een klein hoekje) : heel veel om dankbaar voor te zijn.