Camping Alba,  Via Madonetta del ave 14, Baone

19h00 kom ik aan, nog maar een uur licht om de tent op te zetten, te eten...De grond is keihard zoals Jaap had gewaarshuwd. Had ik maar een hamer meegenomen. De tent staat al zijn de pennen maar een centimeter in de grond.
Als ik het eten klaar wil maken mis ik gelijk een stoel. Heel lang staar ik naar de vacante stoelen bij de buren. De plek is helemaal leeg behalve die 2 stoelen. Hoe lang zouden ze wegblijven? Maar als ik zit te eten en ze komen heb ik het niet 123 terug. En dat is geen goed begin voor een goede buur: nee niet doen. Dan maar op de grond, en dat zit eigenlijk best al leunend tegen een boom. Ik heb een hangmat maar daar moet ik morgen maar een plekje voor vinden. Terwijl ik zit te eten, komen de buren terug in hun camper. Whew,zie je..Ze zijn Duitsers met een anorectiek lijkende jongen.

Na een harde, waakzame nacht kruip ik mijn tent uit en ga op onderzoek:
De toilet blok is ongeveer 20 meter van me vandaan. Daar kan je als eerste je afval scheiden, 5 bakken. Mooi!  Dat doet me hart al gelijk goed.In de doucheruimte kan ik mijn apparaten opladen. In de bijkeuken met wasbakken staat een vriezer voor blokken wat ik niet heb, maar al gauw ontdek ik dat je ook flessen water kan invriezen, en een klein koeltasje heb ik wel. Dus koelkast! Vervolgens een kort padje en daar ligt het zwembad,het is misschien 30 of 40 meter van mijn tent vandaan. Dat ziet er prachtig uit met ligstoelen en parasols, gras. Een behoorlijke maat, een soort ovale Maroela. Een andere richting in liggen boomgaarden met appels en peren, die vallen op de grond dus ik kan mijn hamster praktijken uitoefenen.En al kijkend over het geheel, ruimte om mijn oefeningen te doen. Vlak bij mijn tent staan 2 perfecte bomen waar ik mijn hangmat kan ophangen. Super! Het lijkt wel een paradijs! Just what the doctor ordered.
Er is verkeersgeluid: verderop een snelweg, verkeer langs onze weg, verkeer langs de weg tussen Monselice (dichtsbijzijnde plaats) en Este. Ten noorden van me zie je de vulkanische(van oorsprong) heuvels van de natuurpark: Colli Euganie.Die heuvels laten me denken aan Pilanesberg in Zuid Afrika.Er zijn thermen in de buurt. Monselice ligt aan de treinlijn Bologna, (!) Padua, Venetie. 
De treinen hoor je, en ook het cement fabriek. 'sAvonds als ik na het eten in mijn hangmat lig, hoor ik Bongo's.

Al gauw ben ik een geroutineerde kampeerster.Mijn gas raakt op (alweer een waarschuwing van J) ,even lichte paniek maar mijn huisbaas heeft een canister te koop . Ook zonde als je alles bij je heb voor lekkere warme thee of prakjes en een schakel ontbreekt ( de ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel)Maar ook hierin heb ik geluk.Let wel dat alle kampeerspullen zeker 25 jaar oud zijn en misschien geen 17 jaar gebruikt. Jaap heeft hun diep vanuit zolder gehaald. Maar alles werkt als nieuw.

Het weer is fantastisch, dag in dag uit. Niet te warm, niet te koud. Een nacht gaat het helemaal tekeer met onweer en het regent 12 uur lang. De tent lekt bij de hoeken maar meer omdat het niet juist is neer gezet met al het gedoe rondom de harde ondergrond. Nu weet ik weer hoe het moet, volgende keer beter. Het blijft staan en ik wordt niet nat op mijn matras.
Ik pendel tussen alle bovengenoemde en vind het zo prima allemaal dat ik besluit te blijven, de gehele 8 nachten. Mijn medekampeerders komen en gaan, vooral campers zijn vaak eennachtsvliegjes. Mijn eerste buren vertrekken de volgende dag ( zonde een keer op hun stoelen te hebben gezeten, ze zaten alleen maar binnen) Geen buur meer op die plek, dus prima. Er zijn hooguit 4 of 5 stellen medekampeerders dus precies goed. Alle faciliteiten heb ik meestal voor mezelf: fijn!
Ik maak uitstapjes:
Monselice: markt (met gehuurde fiets)
Este: pleinen, tuin
Venice met de trein!! Totale uitputting aan de eind van de dag. 
Padua: Hier gebeurt er iets verschrikkelijks:
Het is warm, ik wil al helemaal niet zo veel tijd in Padua spenderen maar je weet hoe ik ben, nog even hier kijken nog even daar. Bijna bij het station, zit ik 30 seconde op een bankje voor een slok, niet lang genoeg om dit te registreren als echte pauze, ook omdat ik zie dat ik even verderop een ijsje kan scoren. Mijn eerste ijsje alleen  , mijn laatste dag in Italie , dus: doen!
Als ik mijn ijsje op heb, voel ik een leegte in mijn handen. Waar is mijn mobiel? Ik leeg mijn rugzak: geen mobiel. Ik ga terug naar het bankje, vraag de nieuwe bezitter (van het bankje) of hij het gezien heeft. Hoofdschuddend. Terug naar de ijs zaak: ook niet. Ik heb gepresteert dat ik deze levenslijn door gehele eigen stommen schuld ben kwijtgeraakt! Ik heb een harembroek aan, handig in de hitte en als je kerken bezoekt, maar heel onhandig wb die oppervlakkige zakken, waarvan ik steeds het gebruik van vermeed. Maar met het even zitten op het bankje is het eruit gevallen. Na pauzes kijk ik ALTIJD achterom om te kijken of ik iets achter heb gelaten. Maar deze keer, deze zit/slik/sta intermezzo, niet. Mijn hersenen registreerde dit niet als een pauze.Ik vond het daar al gelijk akelig met al die ongure types op de andere bankjes. En ik was afgeleid dor mijn Andere Plan.

Oh wat ben ik ziek geweest d'r door. Weg net-opgezet-en-ingesteld-met-goedjes in de auto Navigatie!! Weg maps via GPS voor het wandelen. Om maar niet de foto's, filmpjes van mijn kleinzonen te noemen. Mijn Sudoku, mijn verslaving!
Een miljoen keer gaat de gedachten door mijn hoofd die nacht, de nacht voordat ik Jaap ga ontmoeten in dat immense Munchen. Ik heb mijn levenlang alles (met veel mooeite en gezoek weliswaar) alles altijd -uiteindelijk- gevonden. Maar mijn zelfvertrouwen is kwijt. Trouwens ik ben ook slecht voorbereid voor plan B : kaarten. Ik heb mijn ipad maar voor kaarten te downloaden heb ik wifi nodig.Munchen staat niet eens op de Anwb kaart dat ik gauw weggeplukt heb voor vertrek uit NL.Zo juist deze nacht heb ik naasteburen die snurken, een gezaag dat klinkt alsof ze naast me liggen. De deur van hun camper staat open vanwege de zwoele nacht ('sochtends zie ik waarom: 4 lege flessen ?wijn liggen op het gras, ik voelde al spanning tussen die twee, ze proberen het met alcohol op te lossen ?)
Dus niet de beste omstandigheden om deze grote dag in te gaan: min of meer slapeloos de boel af breken en de trip naar Munchen te embarkeren. Ik moet op tijd zijn voor Jaap, ik wil niet dat hij bij Starbucks in spanning wacht.Dat is mijn hoge doel. Het is 550 km .
Wel goed nieuws, een meevaller, een troost:mijn CD speler werkt weer spontaan. ( hij spuugde altijd CD 's uit zo gauw het warm werd, nu niet!)
Ik spoed richting Munchen zonde te jakkeren (zoals mijn moeder zou zeggen)