Dag 2 Pangkor Island

Het is zondag. Joyce misschien een dag vrij want Han is al vroeg uit de veren om voor ons een taxi te bestellen. ' Wait here on this bench and the taxi will come in 5 minutes' , net zoals je met kleine kinderen of oude mensen zou doen. Na een kwartier of zo, komt hij terug, moet lachen als hij ons daar ziet, ' oh teksi  late ha ha ha'. Even later komt de chauffeur aangelopen: hij kan niet met zijn taxi door de nauwe straatjes.
Hij brengt ons naar Coral beach, het rustigste strand zei Joyce. Alle stranden zijn aan de andere kant van het eiland, de Malaka strait kant.
Wat een heerlijkheid! Een bankje onder een grote boom ( de strand is schaduwrijk) , hangmatten!! En en kalme zee, lauw voor ons gevoel. Jaap is niet z'n zee liefhebber maar gaat toch een stuk of 3 x in over de dag, ik in en uit als een muis in een tredmolen. Paradijslijk! Er is altijd een keerzijde, the other side of the coin, minpunt als het ware. Jetski's, motorboten, de altijd, overal aanwezige scooters! Ik merk veel vervuiling in Maleisie: geluid, licht, lucht, litter of het groot of klein vuil is het wordt gedumpt. Vast niet door iedereen maar als het zit zit het want het blijft liggen waar het ligt....Als ik in het water drijf hoor ik het even niet, maar na een poos ben ik bang dat een vaartuig mij niet ziet want ze gaan waar ze willen...ach ja...
We krijgen regelmatig bezoek van apen. Meestal komen ze struinen door de bomen. Een keer, let ik niet op en heeft er een mijn rugzak te pakken. Mijn camera land op de grond en hij is bezig de rest van de inhoud te onderzoeken als ik hem weg jaag. Gelukkig heeft hij niet de cranberries te pakken ( meegenomen uit NL) Dan was ik echt pissed off. Jaap merkt op dat ze het nog niet door hebben dat ze de rugzak mee kunnen nemen. Hij denkt niet dat het te zwaar is.
Later op de middag ben ik foto's van hun aan het maken. Ik kruip te dichtbij voor eentjes smaakt en met blootgestelde tanden, gebrul en aggressieve blik snelt hij op me af.Ik schrik en maak mijn eigen brul en afweer geluiden, en maak dat ik wegkom. Geen zin in een nieuwe drama.
'sAvonds eten we een verrukkelijke maaltijd bij Daddy's Cafee. Zo lekker, ik denk aan Peter en Wil. Met voeten in het zand,  zwoel ,kaarsen en gekleurde lichten. Het zijn jongelui die in DC werken.. De maaltijd wordt met veel respect en liefde neergelegd, bijzonder, echt uit het hart. Als we worden uitgezwaaid prijs ik hun de hemel in. Hier geeft men geen tips, dat is een belediging zegt Herman. Het maakt transacties duidelijk, heel prettig is dat. Terug in The Guesthouse is Joyce toch achter haar buro. We geselsen lang, ook met een Francaise.
Met Jaap's schouder lijkt het iets beter te gaan, het zwemmen heeft het goed gedaan (denk ik) Straks de laatste pillen innemen . Vannacht heeft hij enorm gezweet....wat zit in die pillen?