Van Berlijn naar Joachimstal

Wij hebben alles, wij trekken Martin's deur achter ons dicht.
Het regent zachtjes, zoals de laatste 24 uur.
Het is rustig fietsen door de stad, zondagochtend,
Bij Checkpoint Charley niet, daar rijen du bussen af en aan.
"Wil jij nog kijken?'roep ik. Jaap is immers de historicus onder ons.Wij zouden zo alles kunnen bekijken van onze zitting op de fiets als niet de menigte ervoor stonden. Wij besluiten door te gaan. Wie weet welke vertragingen wij voor de boeg hebben.

Ja, daar heb je het al, voor Friederichstrasse station. Een grote bouwput verspert de weg.   Dan maar een blokkie om. Vervolgens yoyoen wij in de liften op het station ( dit verhaal begin ik niet aan, het zou zelfs  Reinder te veel worden) om uiteindelijk toch gedwongen worden om de fietsen een stijle trap af te tillen, om later op het perron toch wel een lift te ontdekken.. Soms zit het mee, en soms....

Maar daarna gaat het echt gladjes op de S2 naar Bernau. En te denken dat ons kaartje 2€20 kost inclusief fiets (de WC op het station kost 1€. Hier is de verhouding toch zoek? ) Wij zijn heel blij dat wij niet door stad fietsen.

Bij Bernau vinden wij al (tamelijk) gauw onze route. Ja, een Route! Wij volgen de Berlin-Usedom Radfahr. Als het goed is gaan wij continu bordjes volgen. Afreeds afgesproken. Geen discussie nodig.

Het gaat fantastisch! Als wij eenmaal weten hoe het bordje eruit ziet gaat het spotten ervan vlekkeloos. Ook de plaatsnamen met km telling  tonen zich regelmatig. Het is heerlijk om echt eens 'on the road' te zijn.

Dit gebied is door de ijstijd gevormd. De dalen,heuvels, meren en vennen hebben zich aan de voortduwende en later smeltende glaciers te danken. Het klimmen is er wel maar niet zo lang en hoog als in Zweden (tevens gesculptuurd door het ijs) Het maakt prettig fiietsen. De dalen zijn minder eng om af te freewheelen. De route leidt ons door rustig natuurgebied,heel stil. Als wij langs verkeerswegen fietsen zijn deze ook hartstikke rustig, met zo nu en dan een auto. Soms kruisen wij de snelweg Berlin-Scezzin (Polen) en die heeft wel veel verkeer.

Regelmatig tref je overdekte picknikbanken en daar maken wij dankbaar gebruik van. Het regent af en aan nog steeds. Het bos is kletsnat, het druipt. Het asfalt kan je als spiegel gebruiken. Vogels tjirpen vrolijk. Wij treffen een overstekent familie wilde zwijnen, met misschien 6of 7 kleintjes.! Jaap rijdt voor dus hij ziet hun van dichtbij. Met dit super bewegwijzering fietst Jaap regelmatig voor,  d'as mooi.

Er is wel een hindernis wat de pret drukt. Mijn super-fiets-die-nooit-wat-heeft schakelt niet goed. Lang verhaal maar wij zullen een fietsenmaker moeten opzoeken. Hier in de rimboe? Maar hij rijdt (wij moesten wel een keer alle bagage eraf halen om dat weer voor elkaar te krijgen) Het voelt net alsof je een ziek kind  hebt :zorgelijk maar hopelijk gaat het ineens vanzelf beter.

Wij treffen regelmatig andere trekkers op de weg. Het is alsof wij plots bij een groot Germaans familie horen, wij begroeten elkaar als oude vrienden. Wat een contrast  met het Berlijn van vanochtend waar elkaar begroeten geen beginnen aan is. Je zou daar een dagtaak aan hebben.

Een metamorfose in een paar uur!

Wij komen aan bij familie Buch wie midden in het bos woont hier bij Joachimstal.(Zonder problemen gevonden!) Het lijkt net een vrienden op de fiets adres: ontzettend aardig en wij hebben een supergezellige kamer met eigen badkamer.  Heerlijk!