Van Joachimstal tot Ropersdorf

'sOchtends worden wij getrakteert op een verrukkelijk ontbijt door Mw Buch. 
Natuurlijk roggebrood, maar ook pistoletjes,twee soorten kaas waarbij een gekruld gesneden is,kwark  met eigen bieslook wordt aanbevolen (is ook erg lekker) zelf gemaakte jams. Alles is prachtig uitgestald. Een paars miniviooltje garneert de komkommers  en dit allemaal vergezeld door mooi muziek. 

Wij nemen afscheid, met natuurlijk een praatje in het Duits. De mensen spreken weinig Engels, zeker de oudere. Mw Buch is weduwe, haar zoon en zijn familie wonen in een groot huis op het erf..Er is een fietsreparateur in Joachimstal vertelt Mw Buch. 

Wij brengen ons kind naar de dokter. Hij wacht ons al op op het trottoir, mandje over zijn arm.Hij wil zojuist een boodschap gaan doen maar hij roept naar ons of wij soms op zoek zijn naar hem. Dat komt zeker door onze bezorgde ouder blik.  Verrip ja!Hij vertelt zijn best te doen voor onze patient, het is wel voor het eerst dat hij z'n uniekum onder handen heeft.Hij geeft geen garantie..Maar hij moet eerst zijn boodschap doen anders krijgt hij 'das frau aan den horn..'

Wij maken een wandeling. Joachimstal ligt aan het noordelijksste puntje van een meer (of reeks meren) Het gebied tussen het water en het achterland wordt gevormd door een breed vallei bedekt met lage vegetatie, ook bloeisels. Er kruisen geen paden door en wij zien ook geen vogels in dit moeras. Het is stil en mooi. Wij ontdekken de ruines van Joachimstal en Jaap kan zich over de geschiedinis buigen.

Het is tijd om ons kind op te halen. Met hand over het hart treffen wij hem aan op de bok. Dokter is besmeurd en nog bezig. Gelukt? Ja en nee zegt mijnheer. Ik moet een rit maken, testen. Hij schakelt! Weliswaar niet tot de allerhoogste (wat je wel nodig hebt voor het klimmen ) maar voor de rest super! Wij danken onze redder hartelijk en worden door hem en zijn geschoren Pers uitgezwaaid.

Het fietsen is zoals gisteren, door veel bos, langs meren, vennen.Heel rustig met mooie fietspaden, wel hogere heuvels. Regelmatig stappen wij af, soms is het wel heel stijl. Het freewheelen is pure pret. Op den duur wordt het ondergrond ruiger, we sluwen door de modder , kinderkopweggetjes en strips. De tijd haalt ons in en wij snijden een stuk af , jammer genoeg. Daardoor gaan wij over een bergketen maar veel tijd hebben wij niet om van het uitzicht over de meren  te genieten. Supermarkten zullen zeker dicht zijn, wij hebben nog alleen maar brood. Wij zien een bordje 'dagelijks verse eieren ' en gelukkig heeft deze vriendelijke dame ze nog. Wij maken een praatje , in het Duits, de kippen kakelen in de achtergrond. Zij wil ons vertellen dat er een begraafplaats van Nederlandse soldaten is, ergens in de buurt. 

Wij bellen onze gastvrouw dat het wat later wordt. Dankzij onze mobieltje kunnen wij bellen! De iphone heeft ons al super dienst bewezen , maar niet voor navigatie (waarvoor het gekocht is) Gelukkig hebben wij het niet nodig gehad, bordjes zijn er genoeg.

Ook zij wacht ons op op het trottoir, zoontje op haar heup.Zij laat ons ons paleisje zien,  2 grote kamers plus badkamer, keuken. En een wasmachine! Oh heerlijk, tijdens onze rustdag morgen kunnen wij lekker wassen, want dat wordt zo langzamerhand nodig.

Terwijl wij onze reuze omelletten eten (de eieren blijken knotsen te zijn) luisteren wij naar de CD van Johnny Goody. Echt wel aardig, onze Nederlander in Berlijn. 

Wij hebben uitzicht op het erf en de kerk. Die klok luidt maar in de nacht niet meer. Het is hier doodstil.