Donderdag, Ferrara-Bologna

Heel even had ik gisteren bedacht de 50km naar Bologna te fietsen. Maar na de kaart te hebben bekeken, nee, te riskant wb drukte. Rustige wegen lijken dood te lopen .Lekker met de trein. Geeft mij tijd om naar Mambo te gaan, museum over modern art, Bologna. Tijd voor wat moderne kunst. Young verwacht mij toch pas eind van de middag/avond.
Zo gezegd zo gedaan. Ik krijg hulp met het ophangen van mijn fiets. Ik help de twee personeelsleden. Zij hebben het nog nooit gedaan. We hebben alle 3 van ons nodig om dit voor elkaar te krijgen. De trein rit verloopt heel rustig; de klein uurtje is zo voorbij. He! Nu al Bologna?
En de kunst is prachtig. Misschien waar de woorden van Florentine, vast wel.Zo leer ik de Italiaanse kunstenaars enigszins kennen. Maar, navertellen kan ik het zeker niet. De namen alleen al , zo vreemd in mijn oren. Er is een speciale vleugel voor Georgio Mandoni . Hij was ooit door iemand in de jaren 60 geproclameerd tot het beste levende kunstenaar. Door middel van een film en lang na zijn werk kijken verken ik hem, ook weer enigszins. 
Het is grootendeels heerlijk rustig. Ik pauzeer buiten, gelukkig heb ik mijn lunch toch niet vergeten in Francesca's koelkast. In de trein was ik ervan overtuigd dat ik het wel was vergeten. Ik was aan het balen. Dat is een meevaller als je de -inmiddels vreselijk vieze picknicktas- open maakt om te ontdekken dat je het niet bent vergeten. Paradoxaal geheugen verlies.
Ik heb veel zin om naar huis te gaan morgen. Heerlijk lijkt mij dat. Vanavond uit eten met Young, een grand finale in zijn favorite restaurant. En dan slapen op een slaapbank in dat verboden kamertje....
Als ik bij Young aankom kan ik mezelf binnen laten door verborgen sleutels. De scriptie is zo goed als klaar en Young heeft 'een laatste' uitje. Ik ga naar het park om te chillen. Ik zit in zijn tuin blog te schrijven. Daar zie ik een egeltje een wandeling maken. Hij woont onder het huis. Hij heeft totaal niet door dat ikmer ben. Hij kruipt onder het hek en gaat zijn nachtelijke avontuur tegemoet. Leuk is dat. Het is inmiddels 21h30. Ik ga maar eens in de koelkast kijken..Young komt zojuist aan. Hij heeft vandaag 2 meisjes begeleidt rond Florence, dezelfde toer gemaakt als met Bon en ik op de zondag. De trein deed er vreselijk lang over om die 100km te overbruggen. 3 uur!Met overstappen enz. Hij heeft voor ons boodschappen gedaan in de avondwinkel, gelukkig maar. Ik heb geen zin om nog op stap te gaan. Florence was vreselijk druk, met dezelfde verkooplui, dezelfde groepen enz. Ik denk dat de treinen het niet aan kunnen , al die lui erin en vooral uit te vervoeren.
We kijken wat Richard Attenborough op de verboden bank. Young kan het niet afkijken: uitgeteld. Ik kijk een ander keertje : 'illuminosity' erg interessant maar vergt concentratie.