Maandag, Porte Tolle

Vandaag vertrekt Young:moet thuis aan zijn scriptie werken, de laatste 2 hoofdstukken. Hij maakt de grote trek naar Rovigo, het dichtsbijzijnde station, iets van 50 km. Dan heeft hij een directe lijn naar Bologna.
Het weer is niet zo goed, bewolkt, met kans op wat regen.
Ik blijf nog een nacht.
Na het uitzwaaien, wat nu?Ik bekijk de kaart en info. Vogelkijken, d'as mijn doel. Het moet niet een lange reis worden want morgen is mijn beurt voor de grote trek, maar dan verder want ik heb logies in Ferrara. Dat is om en bij 65-70 km. Maar dat is morgen.
Ik fiets weer over de grote brug, de Po Venezie over. Ik ben nog niet ver en er komt een dreigende lucht aan. Zwart. Ik stuiter op een park met afdakjes, grasveldjes, zelfs een Mariabeeld; hartstikke aardig en voor mij alleen. Ik vertoef hier wat en wacht de bui af. Als die afgelopen is (lang niet in verhoudingen tot de lucht) ga ik verder. Er is een mooie vogelkijkhut en gebied, ideaal maar potdicht. Een grote hek met slot verbiedt mijn entree. Aan de overkant van de weg zou een ecomuseum moeten zijn. Ik zoek, maar niks, alleen verlaten huizen. Er is wel een restaurant. Nu begint het echt te plenzen dus ik duik naar binnen. Motorrijders zijn net klaar met lunchen. Ik drink heerlijke groene thee,koekjes erbij, super!
Door op de fiets, nu met heerlijk weer. Langs een grote plas met oppervlakkig water, zie ik flamingo's! Een hele boel. Ze zijn ver maar met de kijker gaat het wel. Licht roze zijn ze, soms wit met zwarte ondervleugels. Ik heb nooit eerder flamingo's in het wild gezien. Er zijn nog meer vogels te spotten, grote kraanvogels, zilverrijgers, vogels waarvan ik de namen niet weet. Ik heb  het grote vogelboek niet mee. Dat ging niet in de bagage, ik vond een boek genoeg. Ik moest erg opletten met mijn bagage. Het mag niet meer als 12kg in totaal zijn want ik heb alleen handbagage : de fietstas , en een rugzak. Thuis woog het net geen 12kg.
Terwijl ik de flamingo's en kraanvogels enz.bekijk merk ik dat achter mij verderop een ongelofelijk oplawaai is, natuurgeluiden. Ik ga kijken. Inmiddels ben ik op een fietspad. De andere weg was rustig maar deze is voor mij alleen. Niemand fietst hier. Je ziet hooguit wat wielrenners maar vandaag niet, het is maandag.In Leidschendam is het ook rustig fietsen op een maandag.
Het gebied van het lawaai is drassig met hoge dode bomen waar aalscholvers zo dol op zijn. Hier maken ze graag nesten. En de vogels die die eigenaardige geluiden maken: prachtige grote witte , de maat van lepelaars maar dan met een rechte, scherpe snuit. Ze maken geluiden alsof ze soms bellen blazen in het water.En veel gekras en geroep , ze hebben ook nesten en broeden. Ik zal hun thuis opzoeken, hopelijk kan ik ze onthouden.Hier maak ik mijn plekje, heerlijk liggen in het gras luisterend naar de bezigheden om mij heen. Heel speciaal is dat.Af en toe kijken met kijkertje.Ik heb geen haast. Thuis heb ik eten en kan op het balkon dat doen. En dat gebeurt ook, met de ondergaande zon over Porte Tolle in mijn ogen.