Woensdag, Parma

Ik fiets de Parma Torrenti langs naar het centrum. Ik stuiter gelijk op de tentoonstelling dat ik al op affiches heb zien staan.In het veermalige paleis van de goeveneur is een tentoonstelling van de School van Yokohama: Japanse fotografie tussen 1870 en 1910. 
Ik vraag of ik zonder schoenen mag rondlopen: eerst effe wat draaikonterig maar oke dat mag. De koele tegels,marmer, steen voelen heerlijk aan. Ik zie honderden beelden: het dagelijks leven enz in Japan in die periode. Met af en toe een Japanse tekening ertussen.  Die vind ik minder met die uitgestrekte hoofden van de dames: ze zijn verlelijkt vergeleken met de dames in de foto's.
Het is een warme dag. Ik pauzeer op het plein buiten, met uitzicht op het dagelijkse leven. Af en toe komt een Afrikaan langs om zakdoekjes of aanstekers te slijten.Niemand slaat toe.Men wordt verhard tegen dat eindeloos gebedel. Ik zie groepen toeristen onder leiding van. Ik ben telkens bang dat ze mijn museum zullen veroveren want die heb ik helemaal voor mezelf.  Maar nee, daar is geen tijd voor. Gelukkig. Oh, dat is niks voor mij z'n groep, al heeft de leidster vast veel interessants te vertellen. Dat schokken achter elkaar en stoppen op commando, oh nee alsjeblieft...

Vervolgens struin ik wat rond op de fiets, architectuur bekijken. Ik steek de rivier over en belandt in een een heel groot park: effe plat op mijn kleedje.Ik moet daarna erg naar de wc en stuiter op the Hub Cafe. Ze serveren mij thee met een plateau appetisers. Heerlijk! Over prijs wordt niet gesproken. Ik kan internetten. Als ik eenmaal betaal: 5 euro!

Dan weer lekker naar huis, naar mijn bordvol salades en conversaties met Filippo.