Dag 10 Van Skukuza naar Olifants

Wij zouden willen blijven, nog een nacht, in onze luxe huis met River view. Skukuza is de hoofd kamp van het KP. Een mooi zwembad, waar wij geen gelegenheid voor hebben gehad, een museum (ook geen tijd) een museum hut waar Jaap en ik zijn ingedoken tijdens een bui. Interessant hoe de park is ontstaan en hoe het vroeger aan toe ging.Toen alleen voor  the super rich denk ik, maar wel afzien in kampen met weinig voorzieningen. Ik voel me ook heel  rijk hoe we hier reizen, vooral als Theo rijdt, dan zit ik achter in, en ik voel me een princess (nog altijd turend)Mijn vader zou erg blij zijn om te weten dat zijn nakomelingen zo genieten als hij heeft gedaan, samen met mijn moeder, een van de weinige  plekken in heel Afrika waar ze echt dol op was. 

Tja.. Wij volgen wegen waar ik als kind veel ben geweest. Een keer per jaar, zeker, tijdens de winter vakantie, bezochten we de KP. De eerste brug over de Sabie rivier is afgesloten : overstroming. Er is ontzettend veel regen gevallen, de bush is erg groen, het gras is lang. Ik denk niet dat ik ooit in deze seizoen in de KP ben geweest. Dus een primeur voor mij, en Jaap, en al helemaal voor T & T. Ze zijn dol blij met elk dier dat ze zien en vinden het aanbod rijkelijk.  We stoppen in Tchokwane voor een picniek, en in Satara ( zoals zo vaak met mijn Mam en Pap)

Tegen de tijd dat we in Olifants aankomen is vooral Thea bevangen door de hitte.Zij zit een poos op ons terras met een natte doek op haar nek. Oh jee, misschien toch wat meer de airco laten werken...

Ons uitzicht is hemels: wij kijken van grote hoogte op de kolkende Olifants rivier.Er is water van oever tot oever. In de winter stroomt die wel , maar zandbanken en rotspartijen domineren.

Jaap en ik doen de was in een wasmachine. Wat super! Een heerlijkheid.

In de avond zien we onweer...!! een constante geflits op de horizon , bijna 180 graden. Het zijn horizontale flitsen , geen geluid dus  erg ver weg.. Als wij gaan slapen, dankbaar onder de plafondventilator, lijkt de onweer wat weg te ebben. Om een uur wordt ik wakker van het heftig gedonder. Als ik uit het raam kijk zie hoe de kronkel van de Olifants zilver wordt opgelicht. Het is flink aan het waaien. Op het terras raap ik de was wat ik denk weg kan waaien. Het spettert alleen maar wat en de bui lijkt langs ons heen te gaan. Om twee uur (zie ik op mijn iphone) barst de hemel los. Het gaat helemaal tekeer. Ook ditmaal check ik de was, neem weer wat naar binnen en kijk het spektakel door het raam. Wat een kracht heeft de natuur!Ik denk aan de dieren stoicijns bij elkaar gekropen.

Ik kruip er weer lekker in.