Dag 8 Dinslaken

Vandaag is zondag 1 december, de dag dat Irene en Marcel naar ons toe komen met of zonder Webster ( de hond) Irene heeft het over de Kerstmarkt in Duisburg..

We blijven na het ontbijt gretig op de uitkijk. Ze zijn een half uur te laat, tijd om  de noodklok  te luiden: in de weer met mijn iphone. Even terug naar de kamer om mijn sim code op te halen want die kan ik nooit onthouden. Het apparaat springt  tot leven met 3 gemistte oproepen. Een is van Irene. Ze komen niet, Marcel is ziek. Wat ontsettend jammer, ook een zorg vanwege de zieke Marcel : heel ongewoon voor hem. Zeer zonde ook gezien de gehuurde auto ze buiten de deur hebben met oog op vervoer van mens en dier. Toppunt van teleurstelling.

Wij gaan op zoek naar plan B. Fietsen? Het is fantastisch weer en bovendien perfect fietsgebied. Maar nee, de fietsen van het hotel zijn in winterslaap. Ik kan de eigenaar niet overtuigen dat wij hun wakker kunnen aaien en net zo lief in slaap brengen aan de eind van de dag. Het wordt lopen. Gelukkig heeft de receptie wel het beloofde Umgebung's karte.Super! 

Wij maken onze plan in het zonnetje op een bankje met Jaap geperst tussen mij en een oudere fraulein wie niet wil opschuiven omdat het bankje nat is. (zou ik ook niet doen, of misschien had zij ook oog op onze Jaap)

Wij lopen richting groen en maken een schitterende wandeling. De kleine en  de grote Lohberg op. Soms is het soppen, het is meer een onofficiele mountainbike gebied dan wandel maar wij hebben het naar ons zin. Het bos is totaal anders als die van Remscheid, het tegenovergestelde. En dankzij het prachtig weer kunnen wij uitgebreid pauzeren. Wij luisteren naar de mengeling vogels en kreten van sportlui en hun supporters in de verte.

Op de terug weg richting Kerstmarkt, dat is in de binnenstad van het aanliggende dorp van Dinslaken,Hiesfeld.  Onderweg zien wij veel mensen richting park, wij volgen braaf.. Verlichtte tenten reflecteren op het water. Wij bevinden ons tussen duizenden en duizenden medekerstmarktgangers. Wij schuifelen hun achterna, vooral rechtaanhouden. langs kramen van allerlei, veelal eigengemaakte prullaria wel of niet met de Kerst als thema. De focus is kadotjes. 
Ik koop een Bayern Munchen kussen voor Young , een fles likeur voor Bon en Don, een Kerst doek voor onder onze Kerstboom (prachtig geborduurd) , een engeltje van glas in lood, en een handgemaakte tas . Kortom ik ga kompleet te keer. 

Het wordt bussen naar huis!

Wij eten bij de Turk, met zicht op grote posters,de Bospurus? 'Ik zou wel een trein reis willen maken door Turkije ',oppeer ik plots. "Daar zeg ik geen nee tegen " zegt Jaap. (!!)

Een bedelaar/ zwerver type loopt de zaak binnen. Hij bestelt een enorme pita brood en wil het vooral goed gevuld hebben. Dat doet onze Turk, stampt het vol  met alles en nog wat onder supervisie van meneer. Ja een beetje meer van dat, een zeket tzatziki saus erbij. Het moet goed ingepakt worden: papier,aluminium, plastic zak.Meneer wil zijn vuistvol centen overhandigen maar de patron wuift hem door. Ik vond hem al van het begin een aardige vent, zoals velen van onze 'koks' , de Vietnamese stel, de twee Turken in Wuppertal en Remscheid. In frankfurt waren de koks onzichtbaar, in de coulissen.
Ja, wij hebben het ontsettend goed gehad in Duitsland. Morgen mogen we weer alles zelf doen. Lekker naar huis!