Dag 15 Van Mopani naar Magoebaskloof

Wij vertrekken met regen, het heeft in de nacht ook al veel geregend, zonder onweer. Een goede dag om te vertrekken, de dieren zullen zich schuil houden, en ja...dat doen ze ook.

Even een spannend moment bij een overgelopen brug. De auto wordt van onderen goed gewassen tijdens de oversteek. Als we deze weg niet zouden kunnen nemen zouden we wel heel ver om moeten rijden..

Wij stoppen bij een archeologische site. Er is wat tentoongesteld maar het bezichtigen kan allleen onder leiding van een gids maar op een maandag , vandaag is die vrij. Maar als wij een beetje gaan neuzen rond de hutten met tentoonstelling komt toch een meneer op de proppen: hij zal ons gidsen. Het verhaal kent hij uit zijn hoofd en het is leuk om de artifacten van het leven hier te zien. Dit geschiedinis kregen wij niet op school: hoe de bevolking leefde met ijzersmederijen waar de vrouwen niet bij mochten want het ijzer erts werd heilig geacht. En hoe de chief op zijn troon zat, de mannen op stenen om zich heen. Zij discusseerden hun 'problemen' en dronken dan bier.Nee, de geschiedinis op school ging over van Riebeeck, de Voortrekkers, de oorlogen en het winnen van fronten, de blanke veroverij. 

Het is ondertussen droog, heerlijk weer. Ook deze rit had bloedverstollend heet kunnen zijn. Daar was ik echt bang voor tijdens het boeken.Wij boffen ontzettend met deze koelte.

Wij verlaten het KP via de Phalaborwa gate. De meneer bij de boom geeft mij een hele strenge blik maar maakt zonder morren de boom open.

De weg naar Tzaneen is goed. De potholes waarvoor men had gewaarschuwd blijven gelukkig uit. Shoppen en pinnen in Tzaneen. Ik ga vol zelf vertrouwen pinnen met mijn credit card. Geen schoegen. 0 rand wordt gegeven. Weer proberen. Ook niks. Stop! Waarschuwt mijn innerlijke stem. Deze kaart mag ik absoluut niet verliezen. Theo! Kom jij maar pinnen, onze rots in de branding.

Het kan zijn dat mijn limiet is bereikt maar daar twijfel ik aan. Onzekerheid groeit als de pin door mijn hoofd maalt. De code dat hiervoor z'n prettig cadance gaf is als sneeuw voor de zon vertrokken. Ik raak ervan overtuigd  dat ik mijn pin helemaal kwijt ben ;het is  vervlogen. ' Je had het op moeten schrijven' zegt de groep. ' Ja, maar ik wist het. Jaren lang zonder het te gebruiken! ' Het is alsof mijn hersen een smurrie is geworden.
Als ik bij Saskia ben zal ik de credit card mensen bellen, dat moest ik toch al doen om mijn crediet te verhogen, maar dan vraag ik hun hoe zit het met de pin...

Op naar Magoebaskloof: als wij van de mooie  hoofdweg afslaan naar de oprit  van onze logies wordt het spannend. Het is zowiezo al nat en mistig, de ramen beslaan , iedereen in hoogspanning, waar komen we terecht? "Birder's cottage' We klimmen deze nauwe, hobbelige weg voorzien van allerlei ondergronden: dan weer losse stenen, dan gestampte klei, af en toe nette bakstenen. Het is alsof de farms zelf hun stuk weg hebben voorzien van iets. Een maal slippen de wielen van batonnen strips, daar moet ik dan echt tegen de vegetatie sturen om erop te blijven , maar voor de rest houdt onze volgeladen Toyota Avance zich karig: geen krimp!

Als wij aankomen op onze stek! Wat een beloning! Een giga keuken voorzien van alles (behalve een citrus pers), een kamer met buitten wc, douche en bad voor T&T, een gezellige woonkamer, een binnen badkamer, en een slaapkamer voor Jaap en ik waarbij ik de bovenverdieping gebruik en hij de onderste. Ook eens lekker een keer! Er zijn wel 3 deuren 2 openslaand naar onze boventuin, met terras, en dan eentrap naar de ondertuin ook met bankje en dompelbad. Er liggen verschillende stenen waarop men vogelzaad mag leggen , om het spotten te vergemakkelijken. En, als je tussen de bomen kijkt, hebben we uitzicht op een kloof, met waterval.