Dag 2 Frankfurt

Op de fiets! De lichten werken ook. En het is mooi weer, zonnig en aan het vriezen. Wat een heerlijkheid.
Wij vinden het centrum zonder enkel probleem. Ik maak regelmatig fotü's van de wolkenkrabbers samen met mooie herfstkleuren (als je goed op je knieeen gaat krijg je bomen en gebouwen tegelijk) ik krijg een bruine vlek op mijn spijkerbroek..
Tegen de middag wordt het killer, het lijkt wel natte sneeuw. Wij moeten naar binnen, dit houden wij niet vol. Dat betekent museumbezoek maar op maandag is er maar een open. Een natuurmuseum, prima!
Op weg daarna toe roept Jaap achter mij heel hard. Ik hoor het niet maar een voorbijfietsende Afrikaan waarschuwt mij van zijn noodkreet. Ik kijk en zie in de verte een wildgebarende Jaap. Wat is er nou? Wat maak je voor gebaren? Het blijkt een lekke band! Ach jeetje, d'as nou jammer..
Een fietsenmaker zoeken kost veel tijd. Als wij bij hem met onze zielig verhaal aankomen blijkt hij geen oor voor te hebben. Hij kan de hele band vervangen voor 31€ ,plakken doet hij niet aan. Hij kan geen garantie geven dat de klus uberhaupt vandaag klaarkomt. Jaap besluit het zelf te proberen en koopt een reparatiesetje. Als hij voor een toilet vraagt voor zijn noodlijdende vrouw wie buiten op een stoeltje ziz ze wachten, is de reactie: 'Je koopt geen fiets? Nee!' Ik denk niet dat wij ooit zo onvriendelijk zijn behandeld. Wij maken dat wij zo snel mogelijk wegkomen.

Bij de museum (na WC bezoek!) gaat Jaap aan de slag met zijn band, ik ga alvast kijken want de tijd dringt nu. Na een half uur ga ik eens kijken hoe het gaat met de reparatie. Ik tref een Jaap wie net een kaartje heeft gekocht. Maar nee, het is niet gelukt, de binnenband is zowat verrot..Dat wordt straks met de SBahn naar huis (als het mag met de fiets, dat weten we niet)
De museum is mooi, zeer de moeite waard al raken wij veel tijd te kort, vooral Jaap..
Dan de Sbahn. In de spits met de fiets erop , mag dat wel? Het is een gedoe om een mens te vinden wie deze vraag kan beantwoorden maar het mag! Jaap hoeft dus niet naar huis te lopen. Ik wil wel fietsen maar dat laat Jaap niet toe. 'Straks moet ik je gaan zoeken in het donker.' Wij blijven dus samen op de trein wachten. Die heeft vertraging. Veel vertraging. Dus de spits met overvolle treinen, ook wachten op een trein wat te vol blijkt te zijn voor ons met onze fietsen maken wij allemaal mee.
Eindelijk kunnen wij op een trein. Er is nog een fietser aanwezig (gelukkig maar een want er staat duidelijk max 4, heeft Jaap al opgemerkt) Na een poos zegt die meneer tegen Jaap:' Do you know you have a flat tyre?You're going to Stadion (onze station) , the most desolate place in Frankfurt to repair it?'
Het is inderdaad heel rustig hier (als er geen activiteit in de Stadion is natuurlijk, anders wordt het denk ik een hel) De Flughaven is dichtbij dus vliegtuigen hoor je wel maar na 23h00 stopt het en ze beginnen pas weer bij vijven 'sochtends.
En als wij de receptionist vertellen dat wij een lekke band hebben? Ugh de normaalster zaak, nonchalance ten top!