Zaterdag, Porte Tolle

De keuze valt op strand.Dat is aan het Adriatische zee. Young wil lekker liggen. Hij houdt van strand, gingen we vroeger veel naar toe. Het liefst met batjes maar die hebben we niet. Het geeft ons ook kans om de omgeving te verkennen want het is ongeveer 15-20km fietsen naar het dichtsbijzijnde volgens de kaart. Die kregen we van het toeristenkantoor pal tegenover ons. Daar kunnen we ook internetten. Ook als het kantoor dicht is hebben we net over de drempel verbinding. Mooi!
Volgens mijn google maps ligt PT pal in het midden van een natuurreservaat. Daarom heb ik voor dit gebied gekozen. Ook het feit dat je vast hier heel goed kan fietsen. Toch is mijn idee van een nationale park heel anders als die van de Italianen.Hier wonen, werken en cultiveren ze het landschap net zoals op  niet NP. Het cultiveren gaat door tot het echt niet anders kan. Dan neemt de water het over. Ik merkte dat ook op vorige jaar toen ik aan het kamperen was bij het Colli Eugenie. Moest ook een nationale park voorstellen. Dat was daar ook niet overduidelijk.
Het is wel relatief rustig.Niet toeristisch. Het is mooi over, of langs of dichtbij de diverse takken van de Po te fietsen. Zo heb je de Po Venezie, heel breed, de Colletore Podano Pollesoro, en nog meer.Tussen de vertakkingen zijn er nauwe stukken land die de takken verbinden. Zo zijn er lagunes en valleien. En daar zitten veel vogels. Maar 1,2,3 kom je daar niet. Je ziet het in de verte liggen.
Bij het strand zijn er vrij veel auto's. En motors. Wij zijn de enige fietsers. Wij mogen gratis staan, de andere moeten betalen. Een mevrouw zit onder een paraplu het geld te innen in een blikkendoos.
Er staan een paar strandtenten her en der.Op het strand is een lange rij enorme hopen zand gedumpt, ws. bedoeld om het strand tzt.op te hogen. Wanneer weet ik niet want de strandtenten beginnen met het seizoen. Ze zetten juist al hun ligstoelen en tafels uit. Ze verwachten veel mensen zo te zien.
Wij lopen een heel stuk het strand af voor een mooi plekje.Stil is het zeker. Er ligt veel rotzooi op het strand. Kennelijk geen standjutterij hier. Al jaren niet. Jammer want het maakt iets moois wat troosteloos. Italianen kijken er ws.dwars door heen. In het  algemeen is het vuilnis verzamelen en vuilnis ophalen een terepunt hier in Italie: veel rotzooi, overvolle vuilnis containers,vooral in parken (mogelijk te maken met de vele daklozen ze ineens mee te kampen krijgen)Recyclen doen ze wel, althans daar zijn voorzieningen voor, in die lelijke containers op straat. Maar dit hier, in het hart van het 'Nationale Park', nee zo hoort het niet.
Enfin, we bakken lekker, ik ga het water in. Een tamme zee, rond de twintig graden schat ik, met veel verschil in temperatuur in het water. Het moet nog gemengd worden.
Onderweg naar huis eten we heerlijk in een restaurant,in the middle of nowhere.We zitten buiten en kijken naar de zonsondergang. Young is ontsteldt over de prijs: 20 euro de man. Veels te duur.Belachelijk. Ik denk dat men geneigd is prijzen op te schroeven als ze merken dat je geen Italiaan ben (maar niet overal, kijk naar Hub Cafe)
Thuis merken we dat Sebastiano tafels en stoelen op onze balkon heeft gezet. Oh mooi, morgen ontbijt in stijl.