Van Lubeck naar Hamburg

'Het is jouw feestje vandaag' zegt Jaap. Hij was de avond ervoor in slaap gevallen, mede door pijn in zijn knie de nacht daarvoor.. (wij hebben geconstateerd dat geslenter funest is voor de knie, fietsen gaat wel gelukkig) 'Immer gerade aus behalve een cruciale afslag.' zeg ik. Ik laat hem de route zien op maps op de ipad.Het afslag is  op het platteland, niet echt te noemen waar. Hamburg is heeeel groot en deze route leidt min if meer naar onze hostel, op de Reeperbaan.

Het is erg warm, gelukkig een windje ditmaal enigszins mee. De lucht is wel gesluierd maar het is toch bloedjes heet. Gelukkig worden wij nu pas onder de hitte bedolven, de rest van Duitsland puft al veel langer. en daarvoor overstromingen. Wij hebben ontzettend veel geluk met het weer, een dagelijks onderwerp van gesprek.

Het meewind zorgt voor voorspoed, wij fietsen langs een verkeersweg maar 90% van de tijd op fietspad, geasfalteerd. Alle stops vinden plaats in de schaduw, tankstations zorgen voor koel wateer onderweg.. In Zweden waren ook zij die die ons bijstonden when the going get's rough, dat herinner ik me nu.

Behalve de warmte is het ook druk, veel meer bebouwde kom dan dat ik mij herinner tijdens mijn voorbereidingen. Op een gegeven moment moet ik een poos voor Jaap wachten, hij is bij stoplichten blijven haken. Een oudere heer komt kijken naar de fiets, dikwels een binnenkomer voor een gesprek.. Uiteindelijk, na een heel verhaal, vraagt hij waar wij naar toe gaan. Hamburg. Ik vraag na die afslag, na de Alte Landstrasse want zo heet hij. 'Oh, dan zitten wij helemaal verkeerd! Wij moeten terug en hij probeert zo duidelijk mogelijk te maken hoe wij wel moeten rijden om de Landstrasse te vinden. Hij is in elk geval aan de andere kant van de Ulster en die stroomt Hamburg binnen, aan die heeft Hamburg te danken dat het aan een meer ligt.

Het is mijn feestje, aan mij om te beslissen of wij deze advies van deze goedaardige heer pakken ja of te nee. Jaap wil niet, hij wil door met de  75 waar wij al die tijd mee bezig zijn. Ik zeg, 'Maar jij hoorde hem toch, dat gaat niet goed,  'zo vinden wij  onze lAlte Landstrasse nicht' Hamburg is heeeel groot.Misschien komen wij een andere kant in, mijn route staat en valt met de Landstrasse' Dus, je raad het al, het wordt een verchrikkelijke gezoek en gevraag onderweg. Uiteindelijk vinden wij hem. Ondertussen heb ik de beheerder van de hostel gebeld om te zeggen dat wij 20h00 niet halen. Hij klinkt 'not amused'. Blijft vaag of hij er wel of niet zal zijn als wij aankomen. Ondertussen blijft het ontzettend warm, wij heqbben geen tijd voor ordentelijke pauzes. Wij fietsen , en fietsen en fietsen. Bovendien is het nog heel druk, verkeer, verkeerslichten, fietsers. En in Duitsland fietsen ze ook tegen het verkeer in, passeren links of rechts,. Tegenlaiggers zullen ook rustig ineens links fietsen als dat hun beter uitkomt.

Uiteindelijk komen wij bij het meer van Hamburg. Nu komen wij in de buurt. Er zijn honderden, duizenden mensen, vooral jongeren rondom het meer de koelte aan het zoeken, ook massaal aan het barbequeen. ondertussen waait het flink, Ook hier moeten wij toch nog vragen naar de Reeperbaan. Het moet een eigenaardig gezicht zijn, 2 oververhitte, schaarsgeklede ligfietsers met kennelijk hun laatste adem aan het vragen naar de Reeperbaan Volgens de reisboeken is de De plek ter wereld, zeker in Duitsland om te feesten en zo veel mogelijk de beest uit te hangen. En dat klopt ook. De Reeperbaan is een lange straat, 600meter, het crioelt van de uitgaansmensen, ook schaarsgekleed.  Neon lichten van Casino's flitsen , eet en drink tenten,sex shops van allerlei soort. ...

Wij vinden onze hostel zo dicht als Fort Knox. De bel reageert niet. Ik bel mijnheer  op.(wat handig z'n telefoon !) 'We're standing in front of the door of Kiezbude.' Gelukkig, hij is er , hij laat ons binnen: "oh, that's crazy' zegt hij als hij onze fietsen ziet.  Wij  tillen hun een trap af en ze zitten binnen achter slot en grendel. Mooi! En onze hostel? Dat is een ex-bordeel. Het is ingericht met heel veel drukke decoratie en donkere tinten en allerlei poespas dat de sensoren zouden moeten verkwikken. Boven onze bed bevinden zich een stel  handboeien( het staal is ingewikkeld in fluff zodat je jezelf niet beschadigt) een maskertje, een paar stilleto's. 'Only for decoration' zegt onze gastheer als hij ons ziet staren.

 Er blijken ook geen faciliteiten te zijn, geen koelkast, geen zitplek, niente. Wel een wc, zelfs 2 naast elkaar gescheiden door een gordijntje van sprieterige kralen. Op de gang  is een groot, verlicht uitvouwspiegel waar je je zelf op kunt maken. Wij gaan op het bed zitten om onze laatste restjes te eten,Een andere zitplek is er niet , behalve twee bioscoopstoelen  in het voorportaal, zeker voor als je voor je beurt moet wachten,,,

 Het is binnen zowat warmer als buiten. Gelukkig horen wij onweer, oh  heerlijk het regent! Onze raam kijkt op een straat achter de Reeperbaan, dus wij krijgen niet de volle laag herrie dat steeds luider wordt naar mate de nacht vordert. Het duurt een hele tijd voordat wij enige rust vinden in deze eigenaardige sfeer.Het beddengoed is van een syntetisch goed, licht en glijerig, een onprettig gevoel.Je gedachten gaan  uit naar de activiteiten dat hier hebben plaatsgevonden, een onheimisch gevoel. Je krijgt een beetje heimwee van ;gelukkig alleen maar 2 nachten hier, dan gaan wij lekker naar huis. Ik heb zin in mijn gewoon leventje.

Natuurlijk ga ik gelijk kijken op maps hoe het zo fout is gegaan vandaag.Nu zie ik dat de afslag naar de Landstrasse wel uit een stadje afleidt. De  plaats waar wij note bene lunchte! Wat super raar! En als wij de 75 hadden gevolgd waren wij er ook gekomen, Jaap had gelijk. ' Niet zo veel na-kaarten, wij zijn er toch?'  zegt hij. Wat een schat is hij ook!