Van Mesekenhagen baar Stralsund

Ulrike, onze gastvrouw, maakt cappaccino en komt bij ons zitten terwijl wij eten. Met de geringste aansporing snijdt zij nieuwe onderwerpen aan: alles in het Duits. (ik heb jullie het nog niet vertelt maar ik versta amper Duits, nooit op school gehad, ik moet het van de gebaren hebben) Is het nu beter in het verenigd Duitsland? Ja en nee; zij is lerares geweest (kleintjes op de basisschool) maar haar man is werkloos geworden na de vereniging (! Snap jij dat nou:? zie beschrijving huis van gisteren) Zo zijn veel werkloos geworden. Ook vertelt zij dat er 1 miljoen analfabeten  in Duitsland zijn. Wat ontzettend veel! Dat betekent dat een op de 80 analfabeet is. Zij beklemtoont: niet onder haar hoede!  Zij vertelt dat wij in het gunstigste hoekje van Duitsland zitten qua weer. Er zijn zelfs overstroomingen elders (manlief komt gelijk uit de woonkamer, laat foto's in de krant zien) 

Zo houdt Ulrike het ander half uur vol. Wij hebben geen haast vandaag, nog maar 25km naar Stralsund, het eindpunt van onze trek naar het noorden. Daar hebben wij een hostel besproken voor 3 nachten.

Hobbel de hobbel op de stenen weg naar Stralsund. Na 1 kilometer denk ik hoe ga ik dit volhouden maar ook hier wen je op den duur aan. Ik vraag me af of mijn cellen juist verjongen of verouderen met al dit geschudt.Shaken baby syndroom is natuurlijk niet goed voor baby's...

In Stralsund worden wij opgeschrikt door luid getoeter.Onze ligfietser leunt uit zijn raam en zwaait entousiast. Leuk!

Wij zijn nog te vroeg(!) om in te checken en komen bij op een bankje in de zon bij een groot meer. Een heerlijk rustig binnenkomer.

Wij vinden onze hostel pal  langs het spoor dat naar de haven leidt. De flatgebouwen erom heen zijn onopgeknapt DDR. Ons gebouw is een modern blok met grote ramen. De oranje letters lokken vriendelijk. Wij worden binnengelaten door een medebewoner, wie later blijkt onze enigste medebewoner te zijn.Hij is bezig met zijn flinterdunne Apple. Hij komt uit Manchester, zijn vriendin is elders op een congress. Hij hopt van stad of land naar land. Net uit New York, hij noemt Frankrijk, Croatia, gaat naar Berlijn, misschien dan een paar dagen Black Forest. Hij werkt vanaf zijn Apple. Oh? What do you do? ' I help businesses get more business.'

Onze kamer ligt op de tweedeverdieping , de bovenste verdieping. Het is een grote, lichte kamer met  hoge ramen over de hele lengte. Als wij uit het raam kijken vanuit onze comfortabele stoelen zien wij pure lucht. En als wij opstaan hebben wij mooi uitzicht op de hoge hangbrug  naar Rugen.(Daar   moeten wij overheen als wij naar Rugen gaan, althans de lager brug voor trein en fiets.) De muren zijn versiert met muurschilderingen van een paar zeemerminnen. Het sanitair in  3 verschillende ruimtes vinden wij op de gang tegenover ons. Alles is sprankelend schoon. Beneden had ik al de keuken ontdekt, spullen in de koelkast gezet. Daar de typische stijl van een hostel wat wij gewend zijn in Zweden ( daar prima bevallen dus nu ook voor gekozen) Maar boeken was dus niet nodig geweest! Terwijl de volgende dag een jaarlijkse Hanzenfeest  blijkt te zijn)

Op de trap gaat Jaap door zijn knie. Gelukkig heeft Jaap de gewoonte om altijd langs de railing te lopen en hij kon zichzelf op vangen. Zijn knie is al de hele reis aan het opspelen,het was al aan de beterende hand,  maar dit doet de das om. Vanaf nu loopt Jaap heel voorzichtig.

Toch maken wij 'savonds een wandeling door de Altstadt van Stralsund. Deze staat op de Unesco lijst. Beeldschoon.