Van Bugewitz naar Mesekenhagen

'Guten Morgen!' roept een stel , behangen met kijkers , als ze uit hun huisje stappen. Ze gaan wandelen. Wij zijn de fietsen aan het optuigen.
Even later weer: 'Guten morgen!' Ik denk he? Zijn ze weer terug? Maar het is een andere stel uit een andere huisje en ze lijken een clone van de vorige.
Ze maken mij  jaloers. Daar heb ik ook wel zin in.

Wij poetsen het huis, en verschonen het beddegoed ,dat waren de voorwaarden van het verblijf. Onze huisbaas , Gerhard Wagner,is aan het werk. Gelukkig want in deze contreien, dichtbij de Poolse grens is de werkloosheid hoog, 20%. Er is ook al weinig bevolking.

Wij fietsen door waterrijk, vogelrijkgebied. Misschien kunnen wij een keertje terugkomen om vogels te kijken. Het is 20km tot Anklam en de gehele tijd fietsen wij op een nauw zandpaadje op een dijk langs het water. Er staat een koude tegenwind en de lucht is grauw, maar toch is het prachtig.

Bij Anklam kom ik op het idee om eens een poos op de trein te zitten. Onze route is afgebogen naar Usedom en nu fietsen wij op eigen houtje. Jaap heeft een lijstje maar hij waarschuwt dat wij veel langs of zelfs op de autowegen zullen moeten en met het wind klinkt het niet zo aantrekkelijk. Misschien was Nicoline net zojuist haar reactie aan het schrijven (' denk aan je rust' ) 

Wij moeten een dik uur wachten voor de trein en picknieken op het plein van Anklam.

Op de trein is het druk ook met veel fietsers. De conductrice wijst ons een ongewoon plekje aan: hup hup want wij zijn al laat.Wij krijgen tijdens de reis veel commentaar : wat als er nood is? De doorgang is geblokkeerd. Ik  haal mijn schouders op en zeg' Das muss van conductrice' Jaap staat vastgeklemd tussen de fietsen en ik zit als een princess naar buiten te kijken. Het voelt als spijbelen.

Bij Greifswald stappen wij eruit (met deze trein hadden wij ook naar Stralsund gekund, hij gaat zelfs helemaal naar Sassnitz op Rugen, Van daaruit kan je met veerponten naar Bornholm, of Letland, misschien zelfs naar St Petersburg. De oorspronkelijke opzet van de vakantie was z'n grote cirkel maar gelukkig hebben wij het kleiner gemaakt. Wij komen nu al tijd te kort, veels te kort. Deze rit van Berlijn kan je ook 6 weken over doen laat staan  6 dagen. )

Ook Greifswald zien wij niet echt ("Wij hebben dan meer  tijd voor Greifswald" was  mijn oorspronkelijke argument pro trein) Wij zoeken en vinden (uiteindelijk ) onze weg naar het noorden, naar Stralsund. Deze loopt parallel met de autoweg en verandert in een stenen weg met hobbels, een  akelige ondergrond. Alles vibreert, voor het lichaam ok , maar voor het hoofd voelt het niet fijn. Er is geen alternatief.

Jaap rijdt voor en wordt gestopt door een wild zwaaiende man. Ik denk, oh jee, die heeft  pech, wil zeker bellen. Dat kan. Wat blijkt? Hij zag ons fietsen vanuit zijn auto en werd er zo entousiast van dat hij ons moest spreken. Hij heeft zelf ook een ligfiets. Hij vertelt dat de gehele weg naar Stralsund (30km) deze  ondergrond heeft. Dat is jammer.

Even later vinden wij een zimmer frei in Mesekenhagen,: een mooie kamer met lekkere zitplekken en een prachtige eigen badkamer. Heerlijk. Het is zowiezo een prachtig huis, ook met rieten dak, een lange oprit met een paar auto's,  een Mercedes. Manlief is bezig in de achtertuin met een enorm gazon. Wij zijn blij om in de bank te kunnen zinken. En nu nog maar 25 km naar Stralsund!