Donderdag, wij fietsen naar Maasbracht

Vandaag hebben wij tegenwind : wij fietsen langs het Albert kanaal. Zo leren wij de kanalen van Nl/Belgie kennen!Het komt erop neer dat de Maaa zelf heel erg kronkelt en onbevaarbaar is en daardoor is in de jaren 60/70 (geloof ik)ook de Julianakanaal gegraven , voor de scheepvaart.

Er is niet zo veel tijd maar toch overtuig ik Jaap dat wij een uitstapje kunnen maken. Dat is een boomkruinwandeling (wel heel kort) en informatie borden waarop wij lezen over de verlaten kolennmijnen en hoe de natuur deze heeft overgenomen en speciale mini ecosysteem heeft gevormd onder invloed van het opborrelende grondwater.Je loopt op stellingen hoog boven de ingezakte mijnschachten. Ze doen hun best om je volledig te informeren over hoe en wat. Het gebied ligt nog in Belgie.

Wij fietsen veel nog in Belgie. Jaap heeft eigenlijk een beetje tabak van Belgie. In Maaseik bv. daar willen wij de grens over. Alle borden lijden absoluut niet naar de grens. Fietsbordjes ook, lijden je gewoon weer waar je vandaan komt. Uiteindelijk vragen wij een meisje ,een heel klein meisje wie de volledige verantwoordelijkheid over een tankstation heeft zo ver wij kunnen uitmaken) Zij wil net aan een peukie beginnen als wij haar vragen dus echt het verkeerde moment.Bovendien hebben wij alltwee zonder clandizie gebruijk gemaakt van haar WC (wel gevraagd natuurlijk) Haar instructies lijden ons kilometers om het dorp. Allemaal heel gek en irritant met dat koude tegenwind. Wat ik wel aantreff(gelukkig!)in Maaseik is een prachtig Mediteraans winkeltje (zeg maar Morokaans of Tunesisch of zo)met heerlijke lekkernijen voor onze maaltijd vanavond. Hopelijk is er op de boot ergens een plek om te eten. Ja, wij slapen vannacht op een schip!

Voordat het echt schemert komen wij aan bij de Algra.Zij ligt in de haven van Maasbracht. Henk en Els komen al uit hun voorschip als zij ons zien. Wij moeten de fietsen over een nauwe loopplank dragen om hun aan boord te krijgen dus dat durwen wij niet 1, 2, 3. Eerst de bagage af, en dan gaat het wel..

Wat een ongelofelijke verassing als wij de trap naar onze gedeelte afdalen. Het lijkt wel een sprookje van uit 1001 nacht! En het lijkt wel een balzaal zo groot! Twee 2 persoonsbedden, een grote eettafel , zelfgemaakt, robuust en prachtig, twee grote zitbanken , dat later erg lekker blijken te zitten, een bar, een klein keukentje, en de andere kant is de badkamer. Henk en Els hebben de laadruim van hun schip omgetoverd in een schitterende woonplek. Het heeft geen ramen, maar de ruimte is gedecoreerd met gekleurde lampjes, kunstvoorwerpen gemaakt door een vriendin en foto's van vroeger. 40 jaar hebben het echtpaar grint en dergelijke vervoerd. Sinds 2 jaar vaart de Algra niet meer, en mogen wij erop loeren. Wat een eer! Hun 2 zonen, wie ook in Maasbracht wonen, willen de zaak niet overnemen en de Algra brengt weinig op in de verkoop. Dit is dus de ideale oplossing. De andere helft van het ruim (onzichtbaar van onze ruimte) heeft Henk een werkplek. Daar kan hij al deze niet te tillen meubels maken. Alles is brandschoon, alles heeft z'n plek.De discipline wat een leven op een stoffige schip je leert beheersen , is duidelijk merkbaar.

En wij genieten : lekker eten aan een gedekte tafel. Wij hebben nog wat prak vanuit Inge's zolderkeuken wat wij nu kunnen opwarmen in de magnetron. Het is niet de bedoeling dat je echt kookt, maar salades, dat kan wel (alhoewel ik zeker de afval apart houdt en het niet laat geuren)En dan later op dat heerlijke bank, onder een plaid zoals thuis. Oh ja, bijna vergeten: het muziek installatie. Henk heeft veel CD's en platen. Ik verbeeld me hoe hij zijn muziek beluistert tijdens zijn lange reizen.

Het wordt wel koud.ijskoud. Er is een electrisch kaggeltje maar dat kan het niet aan, bovendien gaat hij later helemaal uit. Ik slaap met een trui over mijn hoofd. Ik denk dat wij uiteindelijk rond de 5 graden hebben in huis..misschien zelfs minder!